Znalezionych wyników: 21

Ineczko,

dołączam się do Wszytkich tu obecnych i trzymam mocno kciuki za powodzenie Twojego leczenia.

Ściskam

AgataUK,
objawy te, też mogą wskazywać na torbiele a nawet mięśniaki, choć zakładam, że badanie "na oko" mogłoby stwierdzić ich obecność.
Mówię o torbieli, bo sama przez to przeszłam, objawy identyczne co u Ciebie, no może poza powiększonymi węzłami. Przez dwa lata lekarze ginekolodzy nie mogli znaleźć u mnie przyczyny bóli brzucha. Dopiero lekarz rodzinny widząc złe wyniki krwi stwierdził, że natychmiast mam zrobić TK jamy brzusznej. Rzeczywiście to badanie wykazało zmiany na jajniku i do tego CA-125 (marker nowotworowy) 490, spowodowały, że dostałam się do szpitala i zostałam zoperowana, na szczęście hispat nie wykazał zmian nowotworowych a podwyższone CA-125 trafia się przy torbielach endometrialnych. Piszę o tym dlatego, że ani usg dopochwowe (4 razy robione), ani cytologie, ani wizyty u kolejnych ginekologów nic nie wykazywały.
Zachęcam Ciebie do zrobienia badań dodatkowych, bo bóle nie biorą się z niczego.
Wierzę w to, że znajdziesz przyczynę swoich dolegliwości i naprawdę nie musi to być odrazu nowotwór.
Pozdrawiam

Jak żyć kiedy bliscy odchodzą? Śmierć jest doznaniem traumatycznym. Jednej osobie wystarczy miesiąc żałoby, a inni po 5 latach nie potrafią normalnie funkcjonować. Czym jest to uwarunkowane? Czy strata bliskiej osoby wpływa na intensywność naszych przeżyć? Czy może nasz charakter jest tym co wpływa na długość rozpaczy?

No proszę kotka ana7 będzie mamusią a my tylko rozmawialiśmy o ... bocianach

Ból nieludzki, rwie ciało i umysł, choć łzy powolutku wysychają długo przyjdzie zmagać się z pustką, którą Tatku zostawiłeś po sobie. Byłeś Przyjcielem i Tatusiem w jednej osobie, takie straty są wyjątkowo bolesne. Tak bardzo chciałeś w tym roku pracować na działce, przecież wiosna .... "trzeba pomóc naturze"- tak mówiłeś. Dziś kupiłam Ci piękną działeczkę, pod klonem, przy alejce wyłożonej granitem. A z tyłu niedaleko, jest piękny las, obok kwitnie sad owocowy a drzewa pachną majowo, jest tak uroczo. Będziesz mógł chodzić na swoje ulubione spacery, i w końcu będziesz oddychał pełną piersią, tak spokojnie i powolutku jak lubiłeś. Ja codziennie będę przychodziła i opowiadała o swoich problemach ze złośliwą urzędniczką, że jak zwykle telefonu nie zapłaciłam na czas, że opony trzeba zmienić na letnie, że jest mi trudno być samej a TY powiesz wszystko będzie dobrze zaufaj swojemu sercu ... wiem, że to wszystko nie będzie już takie same, ale będziesz mnie słyszał w tłumie głosów ... bo zawsze mnie kochałeś i nigdy nie przestaniesz ...

dla mojego najkochańszego TATUSIA ....

Witam,
Kalanchoe jedynie kojarzymi mi się z moim kwiatkiem w doniczce ale to już coś

Przepraszam, że pozwoliłam sobie na odrobinę ironii ale naprawdę jestem wrogiem takiego leczenia. Wyjaśniam dlaczego.
10 lat temu kiedy staneliśmy w obliczu choroby Taty, po raz pierwszy, natychmiast pojawił się koło nas "dobry duszek" oferujący azjatycki cud na choroby nowotworowe. O dziwo ów cudotwórca bez problemu poruszał się po szpitalu i rozdawał ulotki. Wiara, że zioła azjatyckie mogą zniszczyć tego gada (rodzaj wroga, nie mylić ze skorupiakiem

) była tak wielka, że w naszym przypadku, leczenie konwencjonalne przesunęło się o 3 miesiące. Teraz dziękuję Bogu, że ten stracony czas nie miał większego wpływu na chorobę Taty, jakby było inaczej pewnie do końca życia nie wybaczyłabym sobie tego, że pozwoliłam na takie "leczenie".
Dziś nowotwór jest bardzo zaawansowany, drugi rzut. Dwa tygodnie temu pani onkolog prowadząca mojego Tatę, na moje pytanie czy Tata może brać słynne "pestki"? - stwierdziła, że nie zna badań, które stwierdzały by dobroczynne działanie tego typu specyfików. Natomiast cyjanowodór będący w tych pestkach może zaszkodzić i tak osłabionemu pacjentowi(wątroba, nerki)- opinia pani doktor. W efekcie stwierdziła, że nie może nam zabronić takiej metody leczenia, decyza należy do nas a my znamy jej opinię.
Powiem tylko tyle, leczenie które jest prowadzone obecnie na razie przynosi rezultaty, nie chcę tego psuć, jedynymi lekarstwami wspomagającymi jest wit. A+E i ECOMER, który daje znakomite efekty w postacji dobrej morfologii i niczego więcej nam nie trzeba.

Pewnie, że fajnego masz syna

Wiesz, Mama SUPER to i dziecie niezłe :okok"

Rozumiem JaInko, że do dr Osiadacza się wybierasz? Podaj mi, proszę, nazwisko lekarza od bólu. A może Ty możesz mi coś poradzić w sprawie uporczywego kaszlu?
Serdecznie pozdrawiam

DDS bardzo Ci współczuję :-(

Pięknie opisałaś swoją miłość do BABCI.
Pozdrawiam Ciebie i tule w bólu....

Ewo ... bardzo Ci współczuję :cry:

Ewo,
bardzo mnie poruszyły Twoje posty.Jesteś wspaniałą osobą i oczywiście córką. Pięknie opisujesz chwile spędzone z Mamusią. Tyle w Tobie dojrzałej miłości.
EWO CHYLĘ GŁOWĘ PRZED TOBĄ ... tylko tyle mogę.

Witaj Patrycja,
no cóż cuda się zdarzają. Jednak jakoś ciężko mi w nie uwierzyć, szczególnie jak czytam opis choroby twojego Taty.
Baaaardo podobny opis był u mojego Taty, były krwioplucia (sygnał-znak ostrzegawczy!), lekarze pierwszego kontaktu machali ręką twierdząc, że nie ma nic groźnego, a mój Tata uparł się na TK i ponowną diagnozę i niestety wyszedł rak, bardzo zaawansowany, podjęto leczenie i wcale nie jest dobrze :-(

Proponuję Ci abyś uparcie dążyła do prawidłowej diagnozy, bo krwioplucia, guz, nacieki, powiększone węzły chłonne to nie są objawy grypy! Przykro mi, że musisz jeszcze walczyć z bezradnością lekarzy, to jest niesłychane.
Bardzo Cię proszę nie odpuszczaj, opis choroby wcale nie jest optymistyczny!!!
Pozdrawiam Cię serdecznie i trzymaj się,
Beata

Jusiu,
wychodzę z założenia, że w życiu nieszczęście musi być równoważone szczęściem. Z takim podejściem żyje się łatwiej, przynajmniej mnie. I myślę sobie, że fakt iż o mieszkaniu dowiedziałaś się na stypie też świadczy o tym, że w życiu nic nie dzieje się bez przyczyny, ot takie moje małe filozofie.
Spakuj pudełko ze wspomieniami, zamknij za sobą drzwi i idź tam gdzie będzie lepiej, a na pewno inaczej.
Trzymam kciuki i pozdrawiam ciepło.
Beata

Andrzeju,
bardzo Ci współczuję :-(

i mimo Twojego bólu bardzo proszę, żeby Ci nawet do głowy nie przyszło nas opuszczać!
Widzisz u siebie w profilu taki mały, malutki napis "Pomógł: 85 razy" - wiesz co to znaczy? Małe literki a zostawiają wielki ślad w sercu!!!
Nawet nie próbuj się wylogować

Pozdrawiam,
Beata

Nie wiem jakie jest działanie leku, który przyjmuje Twój Tata. Może jednak należy zwrócić uwagę na fakt, że Tata jest po operacji usunięcia płuca. Pojemność płuc została zmniejszona a co za tym idzie i wydolność oddechowa jest inna, to w konsekwencjo może prowadzić do niedoboru tlenu w organiźmie, stąd może osłabienie - zakładając, że wszystkie badania są prawidłowe. Wiem to z doświadczenia, że po operacji, mojego Taty, organizm musiał przystosować się do nowego "układu" i wcale nie było to takie proste. Do roku czasu, po operacji, mój Tata miał napady paniki (uczucie duszenia się), które kończyły się w szpitalu podejrzeniem zawału. Myślę, że dobrze by było poobserwować Tatę i sprawdzić, czy może jednak nie jest to podszyte obawami, lękami i ogólnie samopoczuciem, innym, po operacji - oczywiście wszystko pod warunkiem, że inne badania są ok.
Trzymaj się mocno,
B.

Jusia, Twój Tata nie odszedł, On żyje w Twoim sercu.
Jestem z Tobą ...

Beata :cry: