[marzena66]

Marcin J napisał/a:

poszukuje odpowiedzi czy napewno zrobilem wszystko... skoro tak szybko sie potoczylo...

Marcin, nie analizuj tego, bo zaczniesz się zadręczać i w końcu obwiniać, że jesteś winien śmierci. Co byśmy nie zrobili, to w zaawansowanej chorobie nowotworowej niewiele wskóramy.
Ze swoich przeżyć chorobowych mogę napisać, że lekarze, pielęgniarki z hospicjum prawie dokładnie wiedzą ile to potrwa. Nie mówią, bo wiadomo, że to nie oni są panami życia i śmierci, ale widzą zbliżającą się śmierć, po objawach, które my jeszcze nie dostrzegamy. Jak patrzyłam na moją mamę to byłam pewna, że nie przetrwa nocy, lekarz powiedział, że mam spać spokojnie, na drugi dzień rano, powiedział, że to parę godzin i rzeczywiście było parę. Tak było też w przypadku mojej cioci, babci.

Wiesz Marcin, jeśli zbliża się koniec, to osobiście wolałabym być nafaszerowana lekami, nieprzytomna, nie kojarząca, żeby tylko nie czuć bólu, strachu i odejść spokojnie. Chyba to jest lepsze, niż ból, świadomość, że się odchodzi, patrzy na najbliższych i jest ten ogromny strach przed niewiadomą i o najbliższych. Pewnie, że nie każdy może się z tym zgadzać, to jest tylko moje podejście to tematu i ja uważam, że zrobiłeś wszystko prawidłowo, zadbałeś o godne odejście teścia, bez cierpienia i wśród bliskich.

Pozdrawiam, ten trudny czas jeszcze u Was trochę potrwa.

[tessa]

Marzena ma rację. My wszyscy towarzyszyliśmy CI tu na forum, jednocześnie podziwiając to, ile robiliście, by ratować Teścia. Niektórych rzeczy nie da się po prostu przeskoczyć. To okropna choroba wobec której jesteśmy bezradni. I co byśmy nie robili- efekt taki sam. Twój Teść odchodził otoczony miłością i bez bólu. I to jest najważniejsze co mogliście zrobić dla niego. I pewnie teraz patrzy na Was dumny z tego lepszego świata...

[Marcin J]

Moji Drodzy,

Dzis pomiesieczna msza za SP. Tescia, czas zminol a bol nadal taki sam.

Niestety nie moge w niej uczestniczyc (ale bylem na grobie Tescia zapalilem swiatelko, jak codzien), zona miala potrzebe uczestniczenia we mszy w intencji jej Taty, takze ja kibluje przy dzieciach.

Dzis wiem o wiele wiecej o tej chorobie i jej wczesnych objawach, przeanalizowalem wszystko...., dzis wiem ze nie mozna lekcewarzyc zadnych objawow, i diagnostyka jest najwazniejsza..

Ach jak ciezko bez mojego kolegi, pryjaciela, taty, dziadka, tescia, wsyzstko nagle runelo na moja glowe... codzien jezdze na jego grob aby z nim pogadac jak kiedys przy kawce... jade tam i gadamy sobie, o wszystkim, szkoda tylko ze to monolog...

[lilalou]

Marcin J, miesiąc to bardzo mało- takie rany goją się niestety zdecydowanie dłużej
Dużo męskich obowiązków spadło teraz pewnie na Ciebie. Było dwóch mężczyzn w domu, a teraz wszystko na Twojej głowie.
Taka kolej rzeczy, teść odszedł o wiele za wczesnie niestety ale Twoje dzieci rosną i coraz bardziej będą pomagać. Bilans zawsze jest zachowany.
Niech Twój teść spoczywa w spokoju...
Bardzo Ci współczuję i życzę Wam jak najlepiej.
Przy okazji -bardzo dziękuję, że służysz mnie i mojej mamie dobrą radą.
Pozdrawiam ciepło.