[ewa67]

Dawno mnie tu nie było,przykro mi Lucy,że przechodzisz obecnie to samo co ja kilka miecy temu:-(Mój tata odszedł po zaledwie tygodniu od pojawienia się wodobrzusza,choc jesli pamietasz moje posty woda "nachodziła"od nóg.:-(A co do protifaru to nam powiedziano,że trzustka w tej chorobie nie przyswaja białka.Nie wiem jak jest z megalie?jestem z Toba...

[asia 1975]

Lucy jak tam ciocia? Co u Was słychać?

[Lucy37]

Cześć Asiu,

Ciocia słaba, jeszcze trochę chodzi, ale głównie siedzi lub leży z uniesionymi nogami. Nogi opuchnięte mocno, wodobrzusze. Pielęgnujemy skórę nóg by nie popękała, brzuch mierzymy co 2-3 dni, było 103 cm, dziś 98, także bywa, że jest lepiej. Z kolei nogi wczoraj były "ładniejsze", dziś znów mocno opuchnięte, skóra naciągnięta.

Jesteśmy pod opieką hospicjum, co 3-4 dni przychodzi pielęgniarka, raz w tygodniu lekarz, dziś psycholog.

Ciocia jeszcze zmusiła się by zrobić TK. Na szczęście udało mi się ja namówić by nie jechała do lekarza z wynikiem. Rak jest wszędzie. To znaczy wszędzie w jamie brzusznej, wątroba upstrzona, sam guz powiększył się znacznie do 7,6 cm, wreszcie otrzewna- duży guz. Nacieka też dokręgosłupowo i wywołuje coraz silniejsze bóle w plecach. Do tej pory ciocie nic nie bolało, nie chciała leków, dziś uznała, że pora ustawić się przeciwbólowo.

Do tego brak apetytu, ciocia bierze encorton, bo nie może magalii, ale póki co bez efektów.

Jest chudziutka.

Rozmawiałyśmy dziś o śmierci. Spytałam ją czy sądzi, że coś po niej jest.

Odpowiedziała, że ma nadzieję, że Wielki Spokój.

[ewa67]

Smutno się czyta,pamietam ile nadzieji było w Tobie przed kilkoma miesiącami,myślałam że czas płynie na waszą korzyśc i wynegocjujecie od Boga może nawet kilka lat... dzś już sama wiesz,że ta nadzieja powoli gaśnie...
ps.porozmawiaj z lekarzem o neurolizie.

[Lucy37]

Dziękuję ewa.

[Caroline]

Witaj.
Przypomniało mi sie teraz jeszcze,że Mama do herbaty wsypywała ostropest plamisty. To zioło ale podobno dobrze wspomaga wątrobe. Zapytaj o to kogoś z hospcjum- wszak cudów nie zdziała, ale może chociaż na apetyt pomoże.

[asia 1975]

Przykro mi Lucy[
To taka okrutna choroba, mój Tatuś też miał zajętą już całą jamę brzuszną i pierwsze żebro, tzn. na tym etapie lekarze zakończyli obrazowe badania TK i przeszli już tylko do leczenia objawowego.
Smutne , że niestety i u Was zbliża się dużymi krokami czas odchodzenia... byle bez bólu.
Wspieram Was myślami.
To takie niesprawiedliwe , że na to choróbsko nie ma rady i , że zabiera nam takie wspaniałe osoby.
Ściskam .

[ewa67]

Caroline napisał/a:

Witaj. Przypomniało mi sie teraz jeszcze,że Mama do herbaty wsypywała ostropest plamisty. To zioło ale podobno dobrze wspomaga wątrobe. Zapytaj o to kogoś z hospcjum- wszak cudów nie zdziała, ale może chociaż na apetyt pomoże.

Ostropest ma sens ale chyba profilaktycznie i jest on głownym składnikiem np.sylicynaru.Ja tez wpadłam na taki pomysł,zmieliłam tacie i podałam troszeczke ale zrzucił,na tym etapie myślę,było już za pózno gdyż wystąpiła encefalopatia wątrobowa :-(Próbowac jednak trzeba wszystkiego...

[Lucy37]

Dziękuję za rady dziewczyny. Też myślę, że warto jak najdłużej wspomagać wątrobę.

Lubię takie dni jak ten. Kiedy cioci zeszła opuchlizna z nóg na kilka godzin, kiedy nic nie boli, kiedy mówi dużo i chętnie, a głos jej się nie łamie. Lubię takie dni, nawet jeśli to jeden dzień, to chłonę go, wdycham, zanurzam się w takim dniu.

[Lucy37]

Kochani,

Nie wiem ile, ale myślę, czuję, że to się zaczęło.

Trzymajcie za nas kciuki, aby droga do wielkiego spokoju była prosta i niewyboista.

[Iwonka1]

Lucy, trzymam za Was, trzymaj proszę za mnie.... zaczynamy chyba tę samą drogę

[Lidia Bieńkowska]

Lucy37, trzymam mocno bo takie wsparcie w tych trudnych chwilach bardzo pomaga.
Wiem, bo znalazłam się na tej drodze....niestety.

[Lucy37]

Iwonka, Lidko, dziękuję.

Droga była krótka i w ogóle niewyboista. Bez bólu, w ciszy i w wielkim spokoju. Tak jak chciała.

Ciocia już śpi. Mam nadzieję, że spotkało ją tam to, w co wierzyła. A wierzyła w spokój i ciszę.

Dziękuję Wam za to wsparcie, emocjonalne, a także merytoryczne, za profesjonalną pomoc, kiedy jeszcze był czas na walkę.

Kocham Cię ciociu.

[gdynianka]

Pustka i żal, gdy odchodzi bliska Osoba.
Świadomość, że już nigdy nie będzie bólu i cierpienia pozwala przetrwać ciężkie chwile.

[JustynaS1975]