[maganana]

DSS
damy rade :D!!!!z tym kijkiem to dobry pomysł Może i moi się chociaż troszkę go przestraszą ja już nie nadążam ze sprzątaniem. Ława na korytarzu bo nie ma miejsca na nią wnosimy jak goście jacyś wpadają do Nas, dywan lepiej nie mówić ma na sobie wszystko a taki piękny był czerwoniutki hihihih....Ja siedzę już prawie 4 lata w domu i Mnie roznosi. Chciałabym już pójść do pracy przejechać się sama głupim autobusem, wracać sama z zakupów nawet jak deszcz leje,ale SAMA!bez marudzenia "kup mi to kup mi tamto"
a tu jeszcze muszę poczekać przeprowadzamy się w lutym jakoś, Maks jak się uda od września do przedszkola(jak dostaniemy) a Milenką babcia się zajmie (będzie miała zajęcie i nie będzie myślała o tacie) a ja wtedy będę szukała jakąś pracę i może w końcu zacznę żyć

[edi]

Witam wszystkich. Ostatnio tutaj mało pisałam-trochę problemów ale już mam nadzieję że bedzie dobrze. Chyba poradziłam sobie
A tak poza tym to byłam wczoraj u pulmonologa. Dostałam kolejny antybiotyk. Doktorka powiedziała,że zaciek na lewym płucu był dość spory i na wykonanym kontrolnym zdjęciu widać że się cofnął ale jeszcze nie całkiem więc dała jeszcze antybiotyk i lek przeciwgrzybiczny. Kolejne zdjęcie mam zrobić pod koniec miesiąca i do kontroli. Ale nie jest źle. Bedę żyła więc jeszcze trochę Wam ucho pomęczę

Witam wszystkich. Ostatnio tutaj mało pisałam-trochę problemów ale już mam nadzieję że bedzie dobrze. Chyba poradziłam sobie
A tak poza tym to byłam wczoraj u pulmonologa. Dostałam kolejny antybiotyk. Doktorka powiedziała,że zaciek na lewym płucu był dość spory i na wykonanym kontrolnym zdjęciu widać że się cofnął ale jeszcze nie całkiem więc dała jeszcze antybiotyk i lek przeciwgrzybiczny. Kolejne zdjęcie mam zrobić pod koniec miesiąca i do kontroli. Ale nie jest źle. Bedę żyła więc jeszcze trochę Wam ucho pomęczę

[Nadzieja]

EDI- kuruj się słońce :*
MAGANANA jestem podczytuję ale weny brak na pisanie. Zresztą już i tak za dużo marudze wiec po co i tu mam Wam smutac?
MARZENKO- mnie niedługo będzie czekała przeprawa z dwujką. I wiesz ze już jestem przerażona jak dam radę
DSS- ja to bym chciała zeby już oboje samodzielni byli żebym miała chwilę wytchnienia przy nich a przedwszystkim już marzę o pracy

Ja ciągle w dwupaku, ale gdzie tam marzec. Chciała bym już być po porodzie, chyba nie jestem stworzona do noszenia ciąży, Strasznie meczy mnie to ze nie jestemw pełni sprawna fizycznie z brzucholem. Ani się schylić, ani powygłupiac z pierworodnym. Nie cierpię być taka ocieżała, zadyszana i bezradna.
A teraz sił musze mieć za dwuch. Mój Irek w szpitalu (ropień okołomigdałkowy- tak to sie Marzenko nazywa? ) Dziś mu pękł. Nie nadawał się do nacinania bo jest jakoś na tylnej sciance.Mało potasu we krwi i mało białka w organiźmie- to wychodzi z badań. Dziś po południu będe rozmawiała z lekarką co i jak. I kiedy mi chłopa do domu puszczą bo nie ma komu sprzatac (żart)
Po 20 stycznia mama bedzie miała znów badania- a ja juz sie zaczynam martwić i niecierpliwić.
A teraz zabiram się za sprzatanie- w sobotę moje dziecko ma urodzinki, a dziś mnie jeszcze kolezanka odwiedzi z którą leżałam rok temu na sali z naszymi pociechami - ona z córcią ja z Maciusiem.

[edi]

Nadzieja poradzisz sobie-spokojnie. Ja miałam dwóch starszych w odstepie 2 letnim i dałam radę. A najmłodszy no cóż-miał niecały mi-c jak wróciłam do domu po operacji i też poradziłam sobie. Mąż był ze mna tylko przez dwa tygodnie zostałam sama i dałam radę-chociaż sama uczyłam się chodzić praktycznie

Nadzieja poradzisz sobie-spokojnie. Ja miałam dwóch starszych w odstepie 2 letnim i dałam radę. A najmłodszy no cóż-miał niecały mi-c jak wróciłam do domu po operacji i też poradziłam sobie. Mąż był ze mna tylko przez dwa tygodnie zostałam sama i dałam radę-chociaż sama uczyłam się chodzić praktycznie

[maganana]

Kurde jakoś pechowo się zaczął ten rok 2010.
Tyle już osób odeszło . Aż ciężko się czyta. Dołujące to jest.

[agni5]

Zgadzam się z Tobą maganana.Nie pamiętam, by tak smutno było na forum.....
Ja miałam koszmarny 2009 rok i czekałam jak nigdy na jego koniec....

[edi]

Przykre to jest ,prawda...ale...jest masa osób którym jeszcze mozemy pomóc swoją obecnością. Możemy pomóc tym,których bliscy odeszli...

Przykre to jest ,prawda...ale...jest masa osób którym jeszcze mozemy pomóc swoją obecnością. Możemy pomóc tym,których bliscy odeszli...

[maganana]

Mnie mój mąż moja mama i znajomi proszą żebym przestała wchodzić na forum. Że tata już odszedł i po co mam się dołować jak inni odchodzą chorują.
Ale tata odszedł a ja nadal wchodzę mimo ich próśb, jakoś czuję się z Wami związana, czuję że wiem co czują rodziny chorych, rodziny którzy stracili bliską osobę przez raka.
Co myślicie powinnam nie wchodzić na forum? W ten sposób zapomnę o chorobie która zabrała mi tatę o tych wszystkich przykrych chwilach, widokach....

[hate_cancer]

Oj maganna, nie będę Ci doradzać, bo sama popełniam ten grzeszek.
Nie zaglądam wprawdzie tak czesto jak podczas choroby Taty, tzn dokładnej: zaglądam może i czesto, ale nie pisze zbyt intensywnie. Cięzko mi się całkiem odciąc od ludzi, których sprawy, mimo że się nie znamy, są mi w pewien sposób bliskie. Tak więc ja Ci doradzac nie mogę... na mnie to forum już nie działa źle czy przygnębiająco. zaraz po smierci Taty owszem tak było, ale po jakimś czasie się złamalam, weszłam i od czasu do czasu wpadam pokibicować walczacym z tym dziadostwem. Pozdrawiam serdecznie, Agnieszka

[maganana]

Dziękuję Ci Aga

[madziorek]

maganana, uwierz mi osoby z Waszym ,przykrym niestety doświadczaniem, są dla nas walczących po prostu niezastąpione.Jesteście jak drogowskazy. Bezcenne.

maganana, uwierz mi osoby z Waszym ,przykrym niestety doświadczaniem, są dla nas walczących po prostu niezastąpione.Jesteście jak drogowskazy. Bezcenne.

[maganana]

Potrzebuję Was...i tyle

[Richelieu]

maganana napisał/a:

[...] Co myślicie powinnam nie wchodzić na forum? [...]

Uważam, że nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie.
Dla jednych osób lepiej byłoby przestać, a dla innych przeciwnie - ich pozostanie na forum jest dla nich korzystne.

Mogę powiedzieć o sobie, że choć od tej bolesnej rozłąki minął już dość długi czas, to obecność tutaj i czytane słowa pocieszenia i wsparcia ze strony innych użytkowników - choć przecież nie do mnie adresowane - są mi bardzo potrzebne, wręcz nieocenione, i odbieram je zawsze tak, jakby były przeznaczone dla mnie. Nie znajduję odpowiednich słów, by za to należycie Wam podziękować, drodzy Forumowicze.

Nie należę do osób otwartych, jest mi trudno pisać o tak osobistych przeżyciach. Ale czytam jak dotąd każdy post na tym forum (jeszcze jest na tyle nieduże, że da się to zrobić, choć czasem może z nieco mniejszą uwagą).

Tak bardzo dziękuję, że mogę być tutaj z Wami !
Wszystkich najserdeczniej pozdrawiam i życzę sukcesów w walce z chorobą.
Oby nas tu jak najmniej przybywało i oby jak najmniej było takich bolesnych rozstań, jak w tych smutnych ostatnich dniach ...

[jaga-bz]

Mam podobnie jak maganana i hate_cancer.
Pozdrawiam - J.


dodam, że dojrzewam do decyzji o aktywnym zaangażowaniu się w wolontariat hospicyjny

[jusia]

Jeśli chodzi o mnie to jak widać zaglądam tu choć na chwilkę.
Nie mogę przestać,ponieważ to tu otrzymałam największą wiedzę i ogromne wsparcie.
Wchodzę czytam wiadomości i wychodzę..
Mam jeszcze do wyboru płacz,rozmyślanie,sen....

Wiesz jaga-bz, ,że już też jakiś czas temu o tym myślałam,ale nie wiem czy dam radę...wiecie o co chodzi...