[Dusiołek]

Proszę, pomóżcie mi!
Moja mama ma nowotwór woreczka żółciowego. Nie da się go zoperować. Jest bardzo słaba i wyniszczona.Niestety już nic nie da się zrobić.Niby czekamy na dodatkowe badania, żeby sprawdzić czy jest możliwe podanie Jej chemii,ale...ja już wiem, że nic z tego nie będzie.Chciałabym Jej jakoś pomóc to wszystko przetrwać, ale nie wiem jak.O chorobie dowiedziałyśmy się na początku września. Wszystko dzieje się za szybko! Nie mam pojęcia jak Jej pomóc!
Nie wiem do kogo powinnam się zgłosić. Przecież sama nie dam rady?!Mieszkamy w małym miasteczku. Jest hospicjum domowe, ale lekarz powiedział że ma komplet do końca roku.Czy jest możliwe pozostawienie chorego samemu sobie?A jak będzie źle się czuła?Wypisali nas z chirurgii. Dali skierowanie na konsultację i na tym koniec?Kto ma nam przepisać leki, jak się skończą?Kto nam pomoże, jeśli będzie odczuwała ból?
Ja kompletnie nie wiem co mam robić!!!!!!!!

[DumSpiro-Spero]

Witaj Dusiołek,
opieka hospicjum domowego w tej sytuacji to podstawa. Jeśli możesz - napisz proszę do mnie prywatną wiadomość (klikając "pw") i podaj mi nazwę miejscowości, z której jesteście, namiary na hospicjum domowe oraz dane osobowe pacjentki (mamy) - imię i nazwisko, adres.
Postaram się zorientować co się da zrobić.
Ponadto potrzebne są informacje: w jakim stanie jest obecnie pacjentka (czy jest "chodząca", czy sama wychodzi z domu, czy głownie leży? Czy odczuwa ból?) I czy macie skierowanie do hospicjum domowego.
pozdrawiam ciepło.

[Dusiołek]

DSS, napisałam do Ciebie,ale nie wiem czy ta wiadomość doszła.
Dzięki za szybką odpowiedź na mego posta.

[awilem]

Witaj Dusiołek
U nas opieka hospicjum wygląda tak, że po zgłoszeniu mojej mamusi do opieki olali nas totalnie. Więc jak się wkur.... łem to pojechałem do hospicjum i .... podaruje Ci szczegółów, teraz opieka jest super. Walcz należy Wam się opieka.
Pozrawiam

[Dusiołek]

Ta pomoc dla chorych z nowotworem i ich rodzin to jedna wielka ściema!
Jaki psychoonkolog?! Jakie hospicjum?! Co prawda pomoc mam zapewnioną, jak sobie zadzwonię i się umówię, ale z lekami jest klapa. Musze za każdym razem latać do lekarza rodzinnego! Mama pracuje w szpitalu i tym bardziej jest rozżalona, że wszyscy Ją tak olali...Po prostu brak słów... Może inaczej jest w dużych miastach, ale u nas to jakaś masakra! Człowiek nie ma zielonego pojęcia jak się do tego zabrać i pomóc chorej osobie. Zresztą, skąd mam to wiedzieć?! Nie studiowałam medycyny!
Metodą prób i błędów dowiaduje się, jak załatwić podstawowe sprawy (które nota bene nam się należą!). Po co człowiek płaci te cholerne składki! W takich chwilach mam dość tego kraju! Zamiast cieszyć się ostatnimi chwilami, walczę z cholernym systemem!

[aga.s]

Niestety tak właśnie jest jak pisze Dusiołek. Współczuję bardzo Tobie i mamie, sama jestem w podobnej sytuacji. Czuję się jak dziecko we mgle, które nie potrafi się poruszać. Lekarze odsyłają od jednego do drugiego. Nie ma żadnej pomocy, nie wiadomo dokąd się udać, co po kolei należy zrobić....