Nie potrafię panować nad myślami .. jestem wieczna pesymistką, wszystko widzę w najgorszym świetle .. nie potrafię myśleć o tym że za parę lat Tata zobaczy moje dzieci .. a ja mam dopiero 18 lat, nie jestem gotowa na to aby coś się teraz stało .. czuję się pusta w środku, jakby wszystko ze mnie wyparowało .. czuję się jak we śni .. nie rozumiem czemu to spotkało akurat mojego Kochanego Tatę .. Tyle ludzi zabija, gwałci, i żyją, są zdrowi mimo że resztę życia spędzą w więzieniu .. tacy ludzie powinni chorować a nie Ci którzy maja plany, kochające rodziny ..
Moje zdenerwowanie osiągnęło właśnie apogeum .. Tata zadzwonił że jednak prześwietlenia płuc nie będzie miał robionego.. rano dostanie kroplówkę, będzie miał badanie tarczycy, prześwietlenie płuc i jeszcze ma się wykąpać .. a podobno już o 9 rano ma być brany na operację w zależności od tego czy badanie tarczycy wyjdzie dobrze .. po prostu brak słów ..
No tak kołomyja.
Zatem trzymamy mocno kciuki za operację Twojego Taty, trzymamy mocno kciuki za Ciebie, abyś jednak (przepraszam) nie 'ześwirowała".
Pozdrawiam
_________________ Człowiek ma dwa życia. To drugie zaczyna się wtedy, gdy zrozumiesz, że życie jest tylko jedno.
Choroba moim nauczycielem, nie panem.
atthedisco, kciuki zaciśnięte i tak trzymam. Powodzenia dla Taty
Dla Ciebie, więcej spokoju i mniej czarnych myśli. Oj dziewczyno, potrafisz podnieść ciśnienie
oj potrafię i to bardzo, podczas czekania na Tate w szpitalu miałam chyba ciśnienie 300/300 chociaż to nie możliwe ale tak się czułam .. parę razy miałam ochotę zwymiotować.. usiadłam na podłodze i zaczęłam się kiwać do przodu i do tyłu, płacząc jak dziecko .. siostra nie wiedziała jak mnie uspokoić, szwagier mnie przytulał .. a kiedy dowiedzieliśmy się że lekarz już schodzi na dół to czułam ze zraz mnie wyniosą z tego szpitala .. nie życzę takich emocji nikomu, takiego płaczu, lęku, bólu wewnętrznego.. czuje jednak ze wygraliśmy trochę ..
Dziękuję Wszystkim za wsparcie ..
atthedisco, Tata wybudzony, wraca powoli do jakiejś dobrej formy. W trosce o Ciebie proszę jednak uspokajać emocje.
Przytulam mocno i życzę sił, spokoju, odwagi na dalsze leczenie Taty
_________________ Człowiek ma dwa życia. To drugie zaczyna się wtedy, gdy zrozumiesz, że życie jest tylko jedno.
Choroba moim nauczycielem, nie panem.
Patrząc na to z drugiej strony - dzielna dziewczyna! Była w stanie zdać relację na bieżąco i zrozumiała co mówił lekarz wyszedłszy z sali operacyjnej - to już dobrze (ja mam czas babci operacji wycięty z pamięci). Teraz jest moment na wdrożenie pozytywnego myślenia i zebranie siły do walki. Wierzę, że się uda.
Próbowałaś czasem popatrzeć na Twojego tatę nie przez pryzmat chorego człowieka, którym się trzeba opiekować a przez pryzmat po prostu człowieka, nadal kochanego tatusia?
no no no... to mnie się bardzo podoba ...
Właśnie bardzo bardzo mądrze. Jestem chora na raka, ale nadal człowiekiem, kobietą, córką, siostrą, koleżanką, znajomą itd.
vioom, dziękuję
atthedisco, to co napisał vioom, zarchiwizuj sobie, zapisz na dysku czy gdzie indziej, co i raz przypominaj sobie
Pozdrawiam serdecznie
_________________ Człowiek ma dwa życia. To drugie zaczyna się wtedy, gdy zrozumiesz, że życie jest tylko jedno.
Choroba moim nauczycielem, nie panem.
Ja (tylko) też tak jak poprzednicy 'delikatnie' Cię upomnę, nie nakręcaj się. Tak jak napisał vioom, Tata potrzebuje Ciebie, Twojej bliskości, ale ja będziesz przy nim w takich nerwach, to i On będzie się denerwował. I dla żadnego z Was to nie będzie dobre.
Pozdrawiam Ciebie i Twojego Tatę serdecznie.
[ Dodano: 2011-11-26, 08:35 ] atthedisco, na tym forum jest dużo takich ludzi, którzy byli bądź są w podobnej sytuacji co Twoja. Też im się wydawało, że nie dadzą rady, ale dają. Miłość do bliskich daje im siłę.
Pisz na forum, będziemy starali się Ci pomóc.
_________________ Człowiek ma dwa życia. To drugie zaczyna się wtedy, gdy zrozumiesz, że życie jest tylko jedno.
Choroba moim nauczycielem, nie panem.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Mapa forum
Formularz kontaktowy
FAQ
Grupy
Album
Rejestracja
Zaloguj
- to już dobrze (ja mam czas babci operacji wycięty z pamięci). Teraz jest moment na wdrożenie pozytywnego myślenia i zebranie siły do walki. Wierzę, że się uda. 
