Bardzo wszystkim dziękuję za wsparcie i słowa otuchy.
Minął już pierwszy szok związany z odejściem Taty, choć teoretycznie mniej więcej od połowy czerwca człowiek miał czas by się oswoić z tą myślą. Odejście Taty było dla mnie, mimo wszystko ogromnym zaskoczeniem. Nie sądziłem, że wszystko tak szybko się potoczy, przecież od diagnozy minęło niewiele ponad 5 miesięcy. Martwiłem się jak spędzimy najbliższe święta ze świadomością, ze kolejnych wspólnych już nie będzie, jaki prezent pod choinkę będzie dla Taty odpowiedni i stosowny, a tu proszę...
Jedyne pocieszenie w tym wszystkim to to, że nie cierpiał, nie męczył się z chorobą zbyt długo.l
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Mapa forum
Formularz kontaktowy
FAQ
Grupy
Album
Rejestracja
Zaloguj
Tak bardzo Ci współczuję. Trzymaj się. Jakoś będzie. Nie będzie łatwo, ale trzeba żyć dalej...
Przytulam mocno.
