[spike40]

Jestem po pogrzebie.
Ciężko opisać uczucia towarzyszące temu przeżyciu.
Oprócz żałoby, smutku i rozgoryczenia czułam również samotność, odosobnienie, przykrość.
Za trumną siedziałam sama
Męża poprosiłam by był obok blisko mnie w ławce. Nie chciałam by siedział ze mną za trumną bo rodzina ojca jest nieprzewidywalna.
Wyzwiska pod naszym adresem, że zamknęliśmy ojca używając do tego fałszywych świadków...
Tak bardzo "walczyli" o swojego wuja ( a mojego ojca) że nikt nie był w stanie mu pomóc tylko ja się nim zajmowałam na pogrzebie też się nie zjawili...
Ojciec miał jeszcze jedną córkę z pierwszego małżeństwa ale nie zdecydowała się na przyjazd z Anglii na pogrzeb. Byli jej synowie czyli wnuczkowie ojca.
Sprawy związane z organizacją pogrzebu spadły również tylko na mnie. Mój mąż był gotów pomóc mi we wszystkim ale nie chciałam go do tego mieszać. Dla mnie bardzo dużo zrobił wyrywając mamę z rąk ojca powodując skazanie na więzienie.

Przykre jest dla mnie również to że mimo wszystko zostałam sama bez rodziców. Jaki by ten ojciec nie był to był moim ojcem.
Brakuje mi teraz mamy bardziej niż kiedykolwiek.

[asia77]

spike40, jesteś bardzo silną kobietą i napewno sobie poradzisz

spike40 napisał/a:

Jaki by ten ojciec nie był to był moim ojcem.

święta prawda ,wiesz że wyrządził wiele zła ale był Twoim ojcem .

spike40 napisał/a:

Brakuje mi teraz mamy bardziej niż kiedykolwiek

trzymaj się !

[JustynaS1975]

spike40 napisał/a:

Brakuje mi teraz mamy bardziej niż kiedykolwiek.

Spike40, życzę Ci mnóstwa mnóstwa sił, wytrwałości.

[izabella]

Witaj
Kiedy odchodzą rodzice musimy ostatecznie wydorośleć.
Smutne to osierocenie i bolesne.
Niestety nie nam decydować kiedy odejdą ,możemy jedynie walczyć, wspierać ich w chorobie i godnie pożegnać.
To zdaje się zrobiłaś Kasiu?
Czas powoli porządkuje bieg rzeczy, uspokaja emocje.
Przeszłości nie zmienisz, " Ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy "
los bywa przewrotny, mój Tata umierał dokładnie w Sylwestra gdy ludzie świętowali nadejście nowego roku, było hucznie i wesoło ale nie nam- cóż zrobić.
pozdrawiam Cię mocno

[ela1]

Kasiu......

[bozka]

Od poczatku śledzę twój wątek.
Nie spowdziewałam się, że ta choroba tak szybko postępuje i śmierć przychodzi w tempie sprintera.
Szczerze współczuję, w ostatnich dniach przeszłaś bardzo dużo.

[Anelia]

spike40, co u Ciebie , jak się trzymasz ?

[Bblondi]

Kasiu, ostatnio wchodzę na forum sporadycznie. Ale odszukałam Twój wątek... Przyjmij wyrazy współczucia Kochana /aga

[Reszka.78]

Kasieńko Kochana!
Czytałam Twój wątek, trzymałam po cichu kciuki za Twojego Tatkę.
Nie mogę sobie darować, że wcześniej nie zajrzałam. Tak strasznie mi przykro z powodu Twojej straty.
Przyjmij wyrazy współczucia.