[natka7]

Bardzo mi przykro
wyrazy wspołczucia

[kikoska]

Marta co u Ciebie? Jak się trzymasz? Pozdrawiam cieplutko

[m.k]

Witam Kochani...

Ciezko mi, ale Mamusi napewno jeszcze ciezej...
Postanowilam zostac w kraju jeszcze dwa tygodnie i pobyc z Mamusia...
Codziennie jest coraz lepiej...ale potrzeba jeszcze DUUUUUZO czasu.

DZIEKUJE KOCHANI ZA WSPARCIE I SLOWA OTUCHY.
To naprawde wiele daje, i choc nie odzywalam sie, to codziennie tu bylam.


DZIEKUJE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Katarzynka36]

Martusiu!
Dobra decyzja, że dłużej bedziesz z Mamą. Ona bardzo Cię potrzebuje...

Tak, jak piszesz - potrzeba czasu...

Trzymaj się cieplutko...
papa

[m.k]

Dziś wracam do domu i serce mi pęka!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Dlaczego w życiu zawsze trzeba dokonywać tak trudnych wyborów?!!
Tam jest mój mężczyzna i moja Córka, a tutaj Mamusia i Siostra pogrążone w żałobie...
Jak i ciężko...
...

[k2196]

Pozytywnym akcentem tej tragedii jest fakt, że możesz dzielić swój smutek z mamą i siostrą. Na pewno wiesz, że łatwiej radzić sobie z trudnościami, gdy stawia się im czoła przy wsparciu najbliższych. Życzę spokojnej nocy...

[Katarzynka36]

Martusiu!
Przykro, że musisz już wracać, ale tam na Ciebie też czekają Twoi Bliscy... Ciężkie takie "rozdwojenie" między 2 krajami. Zawsze podziwiam wszystkich emigrujących za ich silny charakter. Mnie tęsknota by chyba zabiła:(

Marto, a masz opcje, że w miare czesto możesz odwiedzam Mamę i Siostrę? Bo teraz pewnie bardzo tego będą otzebowały, ale zdaję sobie sprawę, że nie jest to dla Ciebie łatwe zadanie:(

Dużo dobrego Marto, mam nadzieje, ze Wam się poukłada w miarę, że pustka nie bedzie tak ogromna... Życzę spokoju, wiary no i szczęsliwej podróży...

pa

[m.k]

Dziekuje WSZYSTKIM za wsparcie...
Jestem juz w domu (u siebie), i na razie nie moge sobie znalezc miejsca...

Moge poplakac i nie musze sie bac, ze "nie jestem silna"...
Wiecie, chyba dopiero teraz dochodzi do mnie cala ta sytuacja..
Bylismy wszyscy przy Tatusiu kiedy umieral i w momencie smierci.
Pozegnalysmy sie (Ja, Mamusia, Siostra i moja Cörcia-jedyna wnuczka), i pozwolilysmy Mu odejsc..
Moze to i glupio brzmi, a le mysle, ze Tatus czekal na takie porzegnanie.

Oddychanie juz od dnia poprzedniego sprawialo Mu trudnosc,a w TEN DZIEN caly sie Bidu$ spocil, takim strasznie zimnym potem, lecz czekal, az wszystkie bedziemy..

3 minuty po przyjsciu mojej Cörki, a Jego jedynej i ukochanej Wnusi, oddal ostatnie tchnienie..
Bylysmy, rozmawialysmy z Nim ,a potem z Jego cialem...i w glebi duszy...bylam taaaka spokojna...
Czasami mam wyrzuty sumienia, ze zachowalam zimna krew, ale ja wtedy naprawde bylam opanowana...i szczesliwa, ze Tatusia juz nie boli!!!!!!!!!
Ile razy Go wtedy utulilam i ucalowalam..Mojego Kochanego Tatusia....
A teraz Go nie ma... i niegdy juz NIE BEDZIE...

Czas leczy rany,wiem ale w tym momencie , to stwierdzenie jest dla mnie NALGLUPSZE NA SWIECIE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Lena W.]

m.k,
smiem powiedziec ze to nie musi byc prawda. W moim przypadku jest odwrotnie. Im wiecej czasu mija z dnia smierci mojego meza,tym bardziej za nim tesknie. Nerwy i emocje zwiazane z choroba i smiercia wygasly i przyszedl czas na tesknote. Tak to jest u mnie. Moze,za kilka lat ta bolesna strata ukochanej osoby nie bedzie tak odczuwalna? Nie wiem. Teraz on,ten bol sie wyostrza,niestety.
Doskonale rozumiem Twoje uciucia. Tez jestem w emigracji. Tylko ze to Polska dla mnie jest obczyzna. I wlasnie tu poznalam swoje Szczescie,ktore tak niedawno mnie opuscilo.
Trzymaj sie

[m.k]

Kochani...mija czas, mijaja chwile,a ja dopiero teraz, pomalu oswajam sie z mysla, ze Tatusia nigdy juz nie bedzie...
Zawsze chcialam sie spytac jak smazyc rybki, ktöre On lowil, a ktöre tak bardzo smakowaly...jak zadne inne na swiecie!! Nie zdazylam, wydawalo mi sie, ze to pytanie bez sensu, a teraz zaluje, ale Mamusia mi powiedziala.
...Boli...bardzo boli...i nie ma na to rady...MUSI BOLEC!!!

[Lena W.]

m.k, boli i dlugo bedzie bolalo, wczoraj dwa miesiace minelo z dnia smierci meza. Wiesz,do mnie jakos powoli to dociera ze Go juz nigdy nie bedzie. Wracam do domu i caly czas,wstawiajac klucz do zamku spodziewam sie uslyszec: "Otwarte" lub "Juz jestes",a tu cisza mnie spotyka,niesamowita i przerazajaca cisza do ktorej nie moge sie przyzwyczaic. Czy mozna bedzie sie oswoic z mysla ze my ICH nie zobaczymy? I kiedy to nastapi?

[spike40]

STRASZNIE TO WSZYSTKO PRZYKRE

[m.k]

Wiecie, czytam to wszystko, czytam i mimo, ze wiem,ze to juz przeszlosc, ktorej nie mozna zmienic, tak cholernie boli!!

Tatusia nie ma,My jestesmy...
Takie jest zycie, zabiera to co kochamy!!!!!!!

Dobrze, tylko, ze juz Go nie boli!!!
...tak mysle...

[Lena W.]

Cytat:

Dobrze, tylko, ze juz Go nie boli!!! ...tak mysle...

nie boli,czy ta mysl jest i bedzie pociechą na całe zycie?

[m.k]

Prosze o zamkniecie tematu.
Dziekuje.