[Basia2000]

>> Komentarze dotyczą tego wątku <<

---

Pomimo Twojej trudnej sytuacji, postaraj się uspokoić, wiem nie jest to łatwe, ale postaraj się, masz prawo do zdenerwowania, ale Twój chory tata , dla jego higieny psychicznej musi widzieć Ciebie jako spokojną , sprawnie działającą córkę, wierz mi to ważne dla chorego, kiedy ma poczucie bezpieczeństwa.

[Minia78]

Witaj...

Na samym początku wyrazy współczucia w sytuacji, w której się znalazłaś. Rozumiem Twoją sytuację, zdenerwowanie i bezradność..Jestem w podobnej sytuacji, gdyż mój tata ma drobnokomórkowego raka płuc..walczy od września 2013r. Opisałam jego chorobę na forum..Staram się nie panikować, nie zakładać czarnego scenariusza. To trudne, ale zamartwianie się doprowadziło mnie do powikłań zdrowotnych będąc wówczas w szóstym miesiącu ciąży.
Poza tym jestem po przebytej chorobie-chłoniaku DLBCL sródpiersia.Zachorowałam na przełomie 2010/2011 r. Należę do grona szczęśliwców, którzy pokonali chorobę i żyją nie patrząc wstecz. A tak półżartem - dzięki chemioterapii "wyregulował" mi się organizm i szczęśliwie zaszłam w ciążę...pomimo niezbyt opymistycznych rokowań lekarzy:-)
Tak jak pisze tam-tam-taram trzeba walczyć...Nie ma innej opcji. Nie wolno się poddawać czarnym myślom.

Życzę Ci dużo wytrwałości, siły i pozytywnej energii...

[anbuziaczki]

Minia 78

Dziękuję za ciepłe słowa i życzę Tobie i tacie tego, co w życiu najcenniejsze, czyli zdrowia.