Znalezionych wyników: 2

marzena66, Marcin J,

Zdaję sobie sprawę, ze nie ma sensu teraz męczyć taty jakimiś badaniami. W domu jest mu dobrze, cieszy się bo wyszedł na dwór 2 razy. Tyle mogę dla niego teraz zrobić.

Zastanawiam się tylko, czy nie powinnam była wysłać go na tą chemię czy cokolwiek zrobić. W końcu lekarze nie dawali mu szans już w grudniu, a On jest z nami więc może jednak nie jest/był tak słaby jak im się wydawało? Sama nie wiem, chyba zawsze będę czuć się winna, ze czegoś nie zrobiłam.

Ból w tym momencie jest w miarę opanowany. Targin chyba pomaga, chociaż zdarza się tacie powiedzieć, że bolą go mięśnie. Stopy są bardzo opuchnięte, mam problem z założeniem tacie butów. Widzę, ze strasznie go to denerwuje, ale cieszy się chociaż że był na dworze. Ogólnie jest słaby, chodzi sam do łazienki, ale ma straszne zawroty. na szczęście mdłości ustąpiły, tato znowu je z ochotą. Tylko na jak długo :?ale?:

Tessa doskonale rozumiem co czujesz i bardzo Ci współczuje. U mnie mama od lat choruje na stwardnienie rozsiane, teraz tato nowotwór. Również z mężem chcieliśmy starać się o dziecko, ale teraz nie mam do tego głowy a tym bardziej zdrowia.
Też czasami myślę, że spotykają mnie same złe rzeczy i już nic dobrego mnie się nie przydarzy. Nie zaprzeczę jest ciężko...ale chcę wierzyć, że jeszcze tyle przede mną. Przede wszystkim tego dobrego

Życzę Tobie Tesso i sobie żeby tych dobrych chwil było jak najwięcej i żebyśmy doczekały się dzidziusi