Znaleziono 1 wynik

Zastanawiałam się gdzie to napisać, ale przecież chodzi też lęk i niepokój więc ...
Kołata mi się po głowie myśl: jest strach nas chorych, strach rodziny.... natomiast co ze strachem dzieci, które na to wszystko patrzą i na swój sposób też z pewnością przeżywają. Jak tutaj postępować, co mówić :?:

Gdy zmarł mój tata, miałam przeszło 5 lat, bardzo długo bałam się tej choroby; raka, najbardziej właśnie ze względu na to cierpienie które przechodził w końcowym okresie (tata leżał przeszło 2 m-ce). Był czas, że mama wmawiała mi że dzieci nie chorują na raka. Obecnie zaś istotne jest dla mnie aby znać prawdę (każdą, dopiero wówczas się uspokajam), to pewnie też pozostałość po tym okresie gdy chorował mój tato, bo dawniej nie informowano chorego, tylko rodzinę. Do teraz pozostał we mnie lęk... nie przed śmiercią, ale tym ostatnim okresem, bólem i niemożnością wstania z łóżka, potrzebą czyjejś stałej pomocy. Teraz dochodzi oczywiście też myśl, czy na pewno jest ta druga strona :?:

Pozdrawiam Krystyna