[wronka]

Nam lekarze mówili by w posiłkach była duża ilość białka. Bo na węglowodanach rak się "tuczy".
Super , że mitotan działa!

[naughty_girl87]

magnum, nawet nie wiesz jak bardzo mnie cieszy że Twoja siostra się trzyma komuś musi się udać walkę z tym potworem, mam ogromną nadzieję, że to będziecie Wy ściskam mocno i Ciebie i Twoją siostrę

wronka - mam nadzieję, że się trzymasz

[wronka]

Dziekuję, że się Odezwałaś:) Jak ta sytuacja u Was? Jak samopoczucie fizyczne i psychiczne siostry? I Twoje?
TRZYMAM KCIUKI I POZYTYWNYMI MYŚLAMI JESTEM Z WAMI

[magnum]

Fizycznie - raz lepiej, raz gorzej. Psychicznie - zadziwiający spokój u siostry

Sporo schudła, to przeraża nas najbardziej. Niebawem jedziemy do Gliwic, więc boimy się PETu i wyników. Oby nie było progresu choroby, choć po cichu marzymy też o regresie...

Siostra zaczęła gorzej znosić mitotan, więc chwilowo go odstawiliśmy (po telefonicznej konsultacji z gliwicami). Dzięki temu wrócił apetyt, siły i lepsze samopoczucie. Zobaczymy, co po weekendzie świątecznym zadecydują lekarze w Gliwicach. Być może odstawimy mitotan albo drastycznie zmniejszymy dawki... Wszystko zależne będzie od wyników.

[DorotaP]

Witam!
A jakie ma dawki mitotanu? Proście o badanie na poziom mitotanu, może spadek wagi powoduje większą kumulację leku w organizmie.
Pozdrawiam i życzę siły w walce.

[magnum]

Dorotko, tak badamy poziom mitotanu raz w miesiącu przy okazji wizyty w gliwicach jest to dawka 8 tabletek dziennie. W tej chwili nie podajemy nic, aż do najnowszego pomiaru na początku listopada.

A jak Twoja siostrzenica znosi mitotan? I co u Was?

Pozdrawiam gorąco!

[Anna2000]

Magnum, Ania bierze Mitotan od zdiagnozowania choroby tj. od maja 2009r.
Jedynie w trakcie operacji były krótkie przerwy. Różnie reagowała na ten lek. Na początku były problemy z układem pokarmowym, ale nie traciła wagi. Teraz nie ma problemów żołądkowych, ale niestety waga bardzo spadła. Wczoraj nawet zastanawiałyśmy się czy nadal go zażywać. Jednak dalej Ania go zażywa.

Pozdrawiam gorąco, trzymajcie się !

[DorotaP]

Serce pęka jak się czyta Wasze historie, ONE są przecież takie młode...

[naughty_girl87]

magnum, dawno nic nie pisałaś, zaczynam się martwić, jak czuje się Twoja siostra ?

ściskam mocno

[magnum]

W zasadzie bez zmian. Siostra bardzo schudła, a że zawsze była szczupła, to teraz waży naprawdę niewiele. Na szczęście, ma siłę na to, aby funkcjonować na co dzień w miarę normalnie. Oczywiście, nie chodzi do pracy, ale ma siłę na krótkie spacery, krzątanie się w domu. Mimo naszych protestów, chce czasami oderwać się od natrętnych myśli i posprzątać albo coś ugotować. Nie zabraniamy jej tego, bo przecież chcemy, żeby jej życie było jak najbardziej normalne.

Miesiąc temu było już naprawdę źle - sinienie stóp, brak siły na cokolwiek, groszy apetyt. Teraz jest lepiej i tego się trzymamy Trochę tylko niepokoi nas, że siostra je dużo (jak na chorą osobę), ale niestety nic nie tyje...

Dziękuję za troskę, miło nam, że Ktoś o nas pamięta!

[JustynaS1975]

magnum, pamiętam siebie po bardzo ciężkich, agresywnych chemiach, po przeszczepie szpiku. W czasie niektórych schudłam i nigdy nie zaliczałam się do grubasów, raczej szczupła niż chuda. Po leczeniu organizm może być mocno zrujnowany. Jak już mogłam jeść, to też jadłam dużo i nie tyłam. Ale już i nie chudłam. Sobie myślę, że organizm musi najpierw w sobie zregenerować do ma do zregenerowania i co da się zregenerować. Na to potrzebuje energii z pożywienia. Siostra je dużo, ale to co dostarcza idzie na odbudowę organizmu. Gdy już organizm jako tako się odkuje, nie będzie potrzebował tyle energii, to jest i szansa, że siostra zacznie tyć. Albo nie będzie potrzebowała tyle energii z pożywienia.
Jak tak miałam. W pewnym momencie jadłam sporo, nie tyłam. Potem stopniowo zaczęłam jeść mniej. Organizm sam nam mówi ile potrzeba. Trzeba go trochę słuchać.

[ Dodano: 2011-11-28, 13:39 ]
magnum, i jak najbardziej pozwolić siostrę na aktywność w miarę możliwości. Też chce się czuć potrzebna, coś zrobić, czy coś zrobić dla innych. Doskonale to rozumiem.
W miarę przybywania sił, starałam się być aktywna, pomocna na moje możliwości. Krzątać się wokół siebie, gotować, krzątać się po domu, itd. To jest ważne, dla psychiki to jest ważne. Nie wykluczać chorego

Pozdrawiam Cię serdecznie i Twoją siostrę.

[magnum]

Dzisiaj już wiemy, że tej choroby pokonać się nie da. Nie pomogło nic, mimo że poruszyliśmy niebo i ziemię. Rok zaczął się naprawdę tragicznie i niewiele czasu minęło do samego końca.

Nie pisałam tu nic ostatnio, ale podczytuję Was niemal każdego dnia. Szczególnie przydatnych rzeczy dowiedziałam się z wątku o umieraniu. To była pomoc w tych okrutnych dobach, które były koszmarem i o których nie da się zapomnieć. Minęło zaledwie kilkanaście dni, a trudno się otrząsnąć.

:(

[ Komentarz dodany przez Moderatora: Richelieu: 2013-02-13, 17:34 ]
Magnum, serdecznie Ci współczuję.

[DorotaP]

Magnum, serdecznie Ci współczuję.

[ Dodano: 2013-02-13, 21:51 ]
magnum, czytam i jeszcze... i jeszcze raz czytam Waszą historię i zły płyną same...
Tak mi przykro..

[ Dodano: 2013-02-13, 21:56 ]
łzy (miało być )