[imago]

Ludzie, na tym forum jest dużo smutnych wątków. Może ktoś się znajdzie kto da nam nadzieję, że to swiństwo można pokonać. Jeśli ktoś zwalczył tego dziada, jeśli wyzdrowiał lub poprawiło mu się na kilka lat to dajcie znać.

[plamiasta]

ja mam mięsaka . 4 lata temu go wykryli, jest różnej wielkości itd ale tyle dobrego że nic się nie powiększa , i nic nie miałam z tym robione
dla ciekawości powiem tak

urodziłam dziecko po 3 dniach wymacałam guza, i zaczeła się diagnozowanie słowem piekło. jeszcze w połogu miałam 2 operacje, biopsje, i inne mało przyjemne badania. wyzłam z onkologii w domu czekał miesięczny synek, byłam podłamana że ze sprawnej pełnej życia i prawie 70 kilowej dziewczyny stałam się 40kilową kaleką co miała problemy z poruszaniem się. czekałam na diagnozę - ciężko było.
i na przekór temu wszystkimi 3 miesiące po 2 operacji brzucha okazało się że pod moim serduszkiem bije kolejne małe

urodziłam mam 2 chłopaków i jest ok. czasem naprawdę jest ciężko bo te małe gnomy wstaja o 7 i kładą sie o 22 ale warto było

[olaaa]

Imago coś mało optymistyczny ten wątek... Ale myślę, że jak ktoś się wyleczył, to nie wraca do tematu mięsaka, a tym bardziej nie zagląda na takie fora. Przynajmniej mam taką nadzieję:)

[zufed]

Słuchajcie, z tym wyleczeniem do jest nie do końca tak.


Musimy być świadomi, że nowotwór to jest choroba przewlekła. Mogą być okresy dłuższej remisji ( kilka lat ) a może być i tak, że choroba będzie wracać co kilka miesięcy.

Trudno jest zatem mówić o całkowitym wyleczeniu i prawdziwym happy endzie.

Chorzy będziemy zawsze, aż do śmierci, z jakiegokolwiek powodu by ona nie nastąpiła.

Niestety, trzeba nauczyć się z nią żyć, kontrolować się regularnie i cieszyć się każdym dobrym dniem zbierając energię na te gorsze chwile.

pozdrawia ciepło

zuza

[poli]

Ok, to ja napiszę tak dla przeciwwagi. Mija 3 lata od mojej operacji - trzy lata bez objawów choroby.
Mogę napisać, że miałam dużo szczęścia i mięsaka G1, co zapewne nie jest bez znaczenia. Jestem świadoma, że wszystko się jeszcze może zdarzyć, ale na co dzień uważam się za osobę zdrową i tak żyję.

[zufed]

poli, wspaniale, że żyjesz jak zdrowa osoba.

Tak trzeba żyć i to bez dwóch zdań - sama zresztą wyznaje tą zasadę.

Ale faktem jest, że chorzy będziemy do końca życia czy tego chcemy czy nie.

Trzeba się cieszyć każdym dniem i już.

pozdrawiam ciepło

zuza