Znaleziono 1 wynik

Witaj maraniko

Mój tatko też ma wodobrzusze, tylko na dodatek od marca nie udało się Go zdiagnozować (tatki oczywiście). W marcu dawano Mu mało czasu, aż boję się napisać ile, przedstawiano nam wizję postępów choroby, to był dla nas szok :cry:

Minęły 4 miesiące, tatko bez leczenia, bo tak naprawdę nie wiadomo co leczyć :?ale?:

Lekarze podejrzewają rzadki nowotwór, ale zdiagnozować się go nie udało :roll:

Woda zbiera się w brzuchu, ale stan tatki tak naprawdę nie pogorszył się.

W tej chorobie trzeba cieszyć się każdą dobrą chwilą i nie myśleć zbytnio naprzód. Tak było u nas. Debatowaliśmy jak powiedzieć tatce o hospicjum domowym, aż pewnego dnia wyszło ot tak sobie, że dobrze byłoby, żeby tatkę odwiedził w domku lekarz od czasu do czasu oraz przyszła pielęgniarka zmienić motylka, czy popatrzeć na dren. I stało się w jednym dniu zapisaliśmy tatkę do hospicjum domowego, oczywiście za Jego zgodą.
W tej chwili tatko czasami nam oznajmia, że zadzwoni do p. dr lub pielęgniarki bo chciałby sobie z nimi pogadać na temat swojej choroby

O czym rozmawiają, nigdy nie pytamy, tylko wysłuchujemy co tatko ma nam do powiedzenia

Te wspaniałe osóbki to dla niego najlepsi psychoterapeuci; delikatność, takt, empatia, życzliwość, takie wspierające nas Anioły. Nie wiem, czy nam się udało, czy w hospicjach pracują tacy wspaniali ludzie :lol:

Spróbuj Kochana, tatce możecie powiedzieć, że hospicjum opiekuje się też osobami przewlekle chorymi (bo tak jest), jeśli tak będzie lepiej. Problem stomii na pewno niedługo zniknie i będziecie go traktować normalnie, przecież nie wsyscy muszą mieć pięć palców, prawda

Pozdrawiam, wiki