Znaleziono 1 wynik

Hmm, u mnie zmienia się nastawienie w zależności od tego jak jestem zmęczona, jaki nastrój panuje w domu, itd. Czasem się kompletnie załamuję - np. wczoraj wieczorem. A czasem czuję się prawie normalnie. Bywały dni, kiedy czułam się jakby mnie coś oświeciło - że każdy dzień jest taki ważny, jest darem. Ale bywają dni, że nie mogę doczekać się aż zasnę, aż ten dzień się skończy.
Pewnie ma na to wpływ niepewność co do rokowania - lekarka powiedziała, że myśli że będzie dobrze, ale nie ma pewności.
Odkąd zachorowałam na pewno jestem bardziej smutna i mniej się uśmiecham. Trudno radzę sobie w sytuacjach stresujących - totalnie zwalają mnie z nóg.
Staram się robić coś w kierunku poprawy mojego nastawienia - czytam książkę Simontona, Durczoka no i czytam posty JaInki

Ale nie jest łatwo, zwłaszcza że w życiu też mam różne komplikacje poza swoją chorobą.
Ogólnie widzę, że słabo sobie radzę, że inni robią to lepiej. Ale wierzę, że uda mi się wypracować w końcu silniejszą postawę. Niech tylko z moją córeczką będzie wszystko dobrze, a będę mogła odbudować siły.