Znaleziono 1 wynik

Witaj

Moim skromnym zdaniem Twojej mamie nie jest potrzebny psycholog i do tego Jej nie zmuszaj - bo tym Ją jeszcze bardziej rozjuszasz. Zasugerowałam bym bardziej przyśpieszenie badań głowy. Przykro mi.
Jeśli chodzi o agresję czy zmiany osobowościowe u chorych na nowotwór mogłabym już książkę napisać. Z silnym wzburzeniem, nerwowością i kłótnią z byle powodu spotykam się na co dzień. Bywało już niestety i tak, że mój Partner w chwili silnego wzburzenia, a nawet już chyba amoku siekiery na mnie łapał. Rzucał we mnie łopatą czy miotłą. Wtedy człowiek nie wie kompletnie co zrobić. Czy wzywać pogotowie i niech Go do wariatkowa zabierają ….. różne myśli miałam. Kończyło się na tym, że uciekałam gdzie pieprz rośnie i czekałam aż Mu przejdzie. Teraz choroba jest już tak zaawansowana, że fizycznie nie jest mi w stanie zagrozić, ale swoją agresję wyładowywuje w sposób słowny. Jedyna rada dla Ciebie - jeśli jest to tylko taka agresja słowna - to ignoruj to. Staraj się nie sprzeciwiać. Jak czegoś nie chce - to nie. Nic na siłę. Nie zwracaj na to uwagi. Taki szał po chwili powinien przejść. Jeśli boisz się o dzieci, a dzieci boją się Babci - ogranicz kontakty do minimum.

Ciepło pozdrawiam