Znaleziono 1 wynik

Dronka,

Moja mama zmarła na raka piersi 10 lat temu - nie było mnie przy śmierci.
Wszelkie znaki na niebie i ziemi wskazywały, że mama nie chciała bym widziała kiedy odchodzi....
Pamiętam jednak nasze pożegnanie, kiedy wychodziłam ze szpitala i Jej niebieskie oczy coś do mnie mówiły...

Na drugi dzień kiedy już odeszła, panie które były z mamą na sali powiedziały że w kółko mówiła tylko o mnie... nie o Tacie, siostrze .... tylko o mnie.....
Za każdym razem kiedy przypominam sobie ten moment łzy ciekną mi po policzku....
Dlaczego o mnie? Czym sobie zasłużyłam... mama niesamowicie mocno mnie kochała...

Myślałam, że nigdy nie spotka mnie już nic podobnego bo przecież ile można znieść...
a jednak - czytasz mój wątek więc wiesz....
Siła jaka drzemie w człowieku jest ogromna, lęk - to jedyne co musimy przezwyciężać każdego dnia...
staram się uczyć bycia/bywania szczęśliwym człowiekiem mimo przeciwności losu....

Jak sobie radzisz teraz?