Znaleziono 1 wynik

Sama nie wiem od czego zacząć...
Od postawienia diagnozy zmagamy sie z wielkim strachem co bedzie. Cały czas wierzymy że bedzie dobrze. W koncu leczą, robią coś.
Ale co gdy wyczerpią sie metody leczenia. Słysząc takie wiadomości nie mozemy tego pojąć. 21 wiek a nie ma leczenia?
Dopada nas złość, niedowierzanie, pustka i niezrozumienie. Gdy siła emocji zmaleje, motywujemy sie aby pomóc choremu. W koncu w nas ma sile. W bliskich.
Mimo ze mamy świadomość powagii sytuacji dzialamy.

Jak wspomniał przedmowca istnieją badania kliniczne. Poszukajcie, podzwoncie moze uda sie cos znalesc?
Nie wiem tez jak z jedzeniem, skoro mąż ma problem z połykaniem- a moze byc coraz gorzej. Moze warto zrobić Pega?
Dowiedzcie się.
I nie gniewajcie sie na los. Bo puki żyje jest nadzieja. Trzeba pozbyć sie złych emocji lub je wykorzystac w to aby probować.