Znalezionych wyników: 17

Mąż od dziś w domku. Cieszę się i boję :-(

Żeby było dobrze, te infekcje, w przedszkolu ospa-też się boję :-(

- wzięłam sobie opiekę nad mężem. Mąż bardzo zeszczuplał, z jedzeniem to problemy wielkie, przez te śluzówki. Bardzo cierpiał, do tej pory płacze :cry:

jak mówi o tym- że nikomu nie życzy takiego cierpienia, choroby. Mój mąż jest silna osobą, a ja słaba, nie dałabym rady. Bardzo go kocham!!! Teraz śpi na sofie, jak powiedział żeby szedł spać, to powiedział, że beze mnie nie pójdzie -boi się sam spać.

Tak bardzo martwię się o męża :-(

Tak mi go żal, cierpi.Chciałbym pomóc ale nie mam jak :cry:

Modlę się aby wszystko dobrze się skończyło.

Dziś jak rozmawiałam z mężem, to powiedział, że chyba zgłupieje w tej izolatce, że po przeszczepie ma tam byc jeszcze może 3 tyg.Ja mu tłumaczę jak mogę, że tak musi być, że to dla jego dobra i takie tam. Nie chcę jechac do niego bo, boję się patrzeć jak będzie bardzo osłabiony po przeszczepie, i nie chcę nie daj bóg coś przynieść- a pracuję w przedszkolu i wiadomo jak jest, i w razie "w" nie darowałabym sobie, wiecie o co chodzi. Wiem, że mąż cierpi, męczy się, a ja chcę dobrze, nie mogę pomóc, a boję się też żeby czegoś nie załapał, a odporność wiadomo zerowa :-(

Tak,wiem,że powinnam być dla męża wsparciem-nie mam wyjścia.Dobrze,że mam dziecko, bo sama w domu chyba bym zwariowała. Mąż w szpitalu, lepsze wieści i troszkę lepiej

Chłoniak złośliwy DLBC st II ABoję się bardzo :-(

Jutro mąż jedzie do Co w Warszawie. Dowiemy się co powiedzą lekarze, czy będzie chemia czy autoprzeszczep. Nie ma całkowitej remisji, nie jest też dobrze. Dlaczego całe życie mamy pod górkę?tzn, mąż mój ma pecha :cry:

[ Komentarz dodany przez Moderatora: JustynaS1975: 2015-04-09, 21:34 ]
Wątki scaliłam.

Tak, bardziej liczę na przeczekanie tego złego :)Muszę walczyć sama ze sobą. Jestem w stałym kontakcie z psychiatrą, wie o mnie wszystko, często dzwonie do niego i staram się sama zwalczać złe emocje. Mój syn ma prawie 6 lat,ale chyba z nim muszę udać się do psychologa!

Nie wszyscy rozumieją sytuację. U nas na NFZ czeka się nawet do roku, postaram się coś zadziałać wcześniej, mojemu dziecku też się przyda pomoc :uuu:

Na wizyty teraz nie mam kasy -prywatnie, i czasu, musiałabym dojeżdżać, muszę jakoś sama sobie wmawiać pewnie rzeczy, sama na siebie być zdatna!!!

Dziś z rana było do bani, nawet nie miałam ochoty iść do pracy :-(

łyknęłam hydro z rana, niewiele pomogła, dopiero myślenie, że muszę być silna, ale po południu znowu,aj :-(

Kochan tłumacze sobie, dziś jest mega dół, lęki, mimo brania leków-dostałam okres to może miną inne dolegliwości :uuu:

wIEM, że to tylko chwilowe, mam dziecko,ale jest trudno znaleźć pozytywne myślenie!!!

Kochani dzięki

Ja też nie chcę bardzo się pchać w leki, muszę też sama jakoś sobie pewne sprawy przetłumaczyć, a lekarzowi mówię o wszystkim, nawet jak mam potrzebę to dzwonię!

Ja muszę pocieszać męża- nie mam wyjścia, a sama jestem na tabletkach :-(

chciała bym aby było już po wszystkim, a jest pod górkę!!!Mam nieraz wrażenie, że moja psychika nie wytrzyma- choć muszę być silna, a to trudno!!!

Kochana wiem, rozumiem że ma dość szpitali. dziś właśnie byłam u męża, jest lepiej.Ja też mam lepszy humor. Bardzo go kocham, staram się zrozumieć jego, choć nieraz mówi źle.

Mąż w szpitalu, ze względu na słabą morfologię. Ja mam dość .Panikuje, sieję aferę, wysyłam go do szpitala :-(

-to słowa mojego męża. Chcę dobrze, przecież wiadomo że się martwię :-(

Dzięki. Ale chyba u mnie nie będzie takich możliwości jak u Was. O takiej interwencji kryzysowej nie słyszałam, spróbuję się dowiedzieć.