Znalezionych wyników: 2

Nie ma za co

Poza takimi oczywistościami jak lekarz i leki, które pomogą się wyciszyć i spojrzeć optymistyczniej na świat, trzeba zadbać o pozytywne bodźce, ale nic na siłę. Nie jest to łatwe i wymaga cierpliwości obu stron, czasem dla takiej zdołowanej osoby wychodzenie z tego doła jest równie męczące jak wchodzenie po linie na wieżowiec.
Jeśli nie ma przeciwwskazań, to dobra by była witamina B12, witamina D. Spacery właśnie, bo słońce naprawdę poprawia nastrój - witamina D3.
Hmm, skoro mama tak uwielbiała czytać książki, to może spodobałyby się audiobooki? Można się wyciągnąć, przymknąć oczy i wsłuchać się w historię.
Możliwe, że pomogłyby też jakieś zajęcia wymagające skupienia, choćby jakieś malowanie, prace kreatywne czy coś (ja oklejam styropianowe jajka i bombki i maluję właśnie) - no ale tu by trzeba było się zorientować, czy nie powodowałoby zawrotów czy bólów głowy.

Pozdrawiam serdecznie.

Witaj.
Z tego co mówisz, Twoja Mama może mieć początki depresji, może i nerwicę. Choróbsko niestety potrafi dokopać człowiekowi i wymęczyć nie tylko fizycznie, ale i psychicznie. Bez wizyty u specjalisty się raczej nie obejdzie, mówię to z własnego doświadczenia. Spróbuj mamę namówić na spotkanie z psychologiem, rozmowa z kimś postronnym pomoże, przepisane leki tylko wspomogą wyjście z tego dołka. Jak tylko zdrowie pozwala, wychodźcie na spacery. W towarzystwie może poczuje się pewniej, nawet jakby miała zawroty głowy.

Pozdrawiam serdecznie.