[roman1130]

Witam niedzielnie
Wydawać by się mogło, że usiąść do klawiatury i wysmażyć fajny zabawny tekst, to ... nic trudnego.
I to w zasadzie jest prawda, napisać byle co nie jest sztuką, ale ze względu na specyfikę tego forum, trudno dziś jest mi napisać, że choć ledwo poruszam się po domu, jest wszystko ok i jutro będzie jeszcze lepiej, wiem, że niektórzy oczekują takich właśnie wiadomości, zarówno z czystej życzliwości jak i dlatego, taka jest rutyna, i normalne zwyczaje naszego forum...
Na początku tygodnia miałem małe załamanie sił, później przyszło chwilowe wzmocnienie i dopiero realny spadek możliwości.
Pierwszy raz w życiu powiedziałem że mam dość, że chcę aby to wreszcie się skończyło, miałem autentycznie dosyć.
Zawsze mówiłem, że chcę żyć do momentu, kiedy będę w pełni władał swoimi zmysłami, swoimi potrzebami fizjologicznymi, kiedy będę decydował o sobie ... zapomniałem tylko dodać, że będę miał na to siły fizyczne, dziś wyjście do łazienki to już jest wyprawa, jeszcze nie mam chodzika, ale jeśli dalej tak będzie to niestety ale będę musiał go sobie załatwić, bo utrzymanie się na nogach staje się z każdą chwilą trudniejsze...
Mam juto rozpocząć rehabilitację... nie sądzę abym mógł zrobić coś samodzielnie, zwykłe napinanie pośladków, zarówno na stojąco jak i siedząco, to żałosne próby pokazania, że mam wolę, że chcę, a efektów nie widać.

Nigdy nie bawiłem się w proroka, ale zaczynam zmieniać trochę barwy swojego widzenia, mogę odejść każdego dnia, i nikt i nic nie spowoduję, że ktoś się z tym nie zgadza, że ma inne zamierzenia i plany, pewnych rzeczy nikt i nic nie zmieni.
Nie wiem jak moja obecna sytuacja psychiczna wpłynie na moje losy, na ile została osłabiona linia obrony, będzie to co ma być, ale...musimy się liczyć z faktem, że moje wpisy przestaną się pojawiać na forum, nie wiem czy którekolwiek z dzieci będzie chciało napisać o tym oficjalnie, ale wiem, że dotrzecie do informacji, że naprawdę zakończyłem oficjalną misję na planecie ziemia.

Liczę na Wasze pełne zrozumienie i wsparcie, nikt nie zawraca rzeki widłami, więc opinie, ze jest to chwilowy spadek formy zrozumiem, ja też tak to widzę, ale fakty pozostaną faktami, bez względu na to w jaką ubierzemy je formę czy słowa.I bez względu na to co przyniesie kolejny dzień...
Pozdrawiam wszystkich serdecznie

[Zoja 62]

Romku, przeczytałam........

Mam do Ciebie ogromny szacunek, chylę czoła....

[jadźka49]

Romku, rzadko piszę u Ciebie ale bardzo często zaglądam i czytam Twoje wpisy. Jesteś niesamowitym człowiekiem

[kmis757]

Romuś, jesteś tu na Forum dla nas wszystkich kimś szczególnym, nie z racji męczącego Ciebie potwora, lecz jesteś kimś
"Na prawdę Wyjątkowym".
Tylko nieliczni, tak jak Ty, potrafią tak wspaniale pisać te swoje mądre teksty i tylko Ty i nieliczni potrafią dzięki nim tak dotrzeć do naszych serc.
Kto miał tę ogromna przyjemność, tak jak nieliczni my poznać Ciebie w realnym naszym życiu, potrafi to głośno powiedzieć;
Jesteś "Małym Wielkim Człowiekiem".
Jesteśmy z Tobą i modlimy się za Ciebie w tym trudnym momencie.

[jadźka49]

Dokłądnie tak jak napisał Krzysztof"Jesteś Małym WIELKIM Człowiekiem"

[małgosia_43]

Całym sercem jesteśmy z Tobą (niestety nigdy nie potrafiłam pisać tak ładnie niektórzy na tym forum).

[Berta]

Romku,codziennie myślę o Tobie i niestety mam tak jak Małgosia

małgosia_43 napisał/a:

nigdy nie potrafiłam pisać tak ładnie niektórzy na tym forum).

.

[niki]

Romku, rzadko piszę u Ciebie ale bardzo często zaglądam i czytam wszystkie Twoje wpisy.
Jesteś wspaniałym człowiekiem i zawsze dla nas tutaj takim zostaniesz
każde Twoje słowo trafia tam , gdzie powinno- prosto do serca i tam już zostaje.

Za to CI dziękuję

powtórzę za Zoją , chylę czoła ....

[KlaWik]

Ostatnio bardzo rzadko piszę na forum. Często wchodzę, czytam ale raczej należę do tego typu co woli słuchać.
Podpisuję się pod bardzo mądrymi słowami Krzysztofa, mam to szczęście, że Cię znam i dołączam się do Małgosi i Basi. Myślę o Tobie bardzo ciepło ...

[sonia21]

Romku

[ja100]

Trzymaj się Romeczku

[Masza]

Roman
Ja też czytam wszystkie Twoje posty i bardzo Ci kibicuję chociaż ostatnio mniej piszę. Podpisuję się pod wszystkim co napisali poprzednicy. Jesteś dla mnie bardzo ważny. Walcz tak długo jak długo będziesz widział sens tej walki. Kiedyś się spotkamy.

[Katarzynka36]

Romku,

Każde moje słowa, w obliczu Twojego postu wydają mi się zbyt banalne.
Żadne moje słowo nie odda tego co czuję czytając Romanie Twoje słowa.
Jakże ważne, smutne, prawdziwe, z serca płynące słowa.
Cenisz szczerość, więc nie napiszę, że trzymaj sie i będzie dobrze, bo wiemy niestety, że rokowania nie są pomyślne:(

Moge domyślać się tylko co czujesz, wiem jednak co czują Twoi Bliscy...Znam z autopsji.

Romku, czytałeś zapewne historię mojego Taty. WBRT miał w połowie paćdziernika, 24 grudnia poczuł się bardzo źle. Nie mógł wstać, nie mógł chodzić:( Totalne osłabienie, totalny spadek formy. Tylko umysł był jasny. Byłam przekonana, ze guzy zamiast zmaleć urosły, Jakie było moje zaskoczenie i radość kiedy okazało się, że TK glowy wykonane dwa tygodnie po tym fatalnym samopoczuciu wykazało, że guzy zmalały...
Ta końcówka 2011 roku była fatalna - od Wigilii do Nowego Roku tata chodzić praktycznie nie mógł:( Nikt nie potrafił nam pomóc. I do dnia dzisiejszego nie wiemy co to był za straszny spadek formy. Potem było różnie. Po 3 miesiącach kiedy onkolog myślał, że Tata już nie żyje, Tatko jeździł autem i do kościoła.

Romku, mam ogromną nadzieję, że ten problem z chodzeniem u Ciebie będzie u Ciebie przejściowy tak jak u mojego Taty. Bo po tygodniu - 10 dniach chodzenia o 2 kulach z nasza pomocą Tacie się poprawiło. I tak było jeszcze przez kilka meisięcy. Tak naprawde źle z chodzeniem zaczęłó sie pod koniec maja.
I niestety tak do końca nikt nie potrafil powiedzieć co to jest.

Najczęściej padały informacje, że to zanik mięśni spowodowany sterydami. No bo skoro guzy zmalały, a z chodzeniem było coraz gorzej, to raczej wina nei leżała po stronie przerzutów w głowie.
Romku, widziałam Taty bezsilność, lęk, walkę o przejście do toalety, do kuchni...
Nic Go nie bolało, tylko ten problem z nogami:(

To straszna walka Romku i totalna bezsilność.
I Romku rozumiem i czuję wagę każdego Twojego słowa.
Rozumiem Twój bunt i to, że miałeś juz dosyć.
Rozumiem.

Romku, dla mnie jesteś NIESAMOWITYM CZŁOWIEKIEM.
Dużo siły.

[banialuka]

Roman nie będę się powtarzać po poprzednikach, po prostu Trzymaj się...

[female]

kmis757 napisał/a:

Romuś, jesteś tu na Forum dla nas wszystkich kimś szczególnym, nie z racji męczącego Ciebie potwora, lecz jesteś kimś "Na prawdę Wyjątkowym". Tylko nieliczni, tak jak Ty, potrafią tak wspaniale pisać te swoje mądre teksty i tylko Ty i nieliczni potrafią dzięki nim tak dotrzeć do naszych serc. Jesteśmy z Tobą i modlimy się za Ciebie w tym trudnym momencie.

Nic dodać, nic ująć.
Cała moja rodzina pamięta w codziennej modlitwie.