[iw40]

Witajcie. Jestem na forum od minutki.
Mam powazny dylemat co zrobić stąd pomysł, aby szukać wsparcia tutaj.

Moja mama od pól roku zmaga się z nowotworem jajnika, jest wiele przerzutów.
Mama jest po czterech chemiach bez żadnego rezultatu, lekarze zakończyli już leczenie.

W tej chwili mama jest w hospicjum, lekarz poinformował mnie ze mama ma niedrożność przewodu pokarmowego, wodobrzusze, obrzęki.

Mama ma jednak cały czas nadzieję, a ja wysłuchałam jej próśb i umówiłam ją do poradni onkologicznej do dobrego onkologa, ale przede wszystkim wspaniałego człowieka, ok. 100 km od hospicjum.
Nie wiem czy mama może być narażona na taka podróż, czy w ogóle z hospicjum można ją zabrać.
Ja wiem, z ten lekarz nic nie pomoże od strony medycznej ale mam nadzieję, ze wesprze mamę, bo na tym mi zależało.
Cała rodzina się wypięła na mamę, wszyscy mi odradzają, ze to bez sensu, ze za późno, a ja chciałabym żeby miała do końca nadzieję, ze ktoś ją leczy. Czy ja przesadzam?

[Richelieu]

Iw40,

Sama odpowiedziałaś sobie na Twoje pytania pisząc, że zdajesz sobie sprawę ze złego stanu zdrowia Twojej mamy.
Obawiam się, że narażanie mamy na bardzo męczącą podróż poza hospicjum jest złym pomysłem.
Wsparcie Twoja mama powinna uzyskać właśnie od Ciebie, rodziny oraz fachową pomoc od lekarzy w hospicjum.
Hospicja są bardzo dobrze przygotowane do takiej pomocy, zarówno medycznej jak i psychologicznej.
Dlatego szukanie innego lekarza kosztem narażania mamy na dodatkowe dolegliwości uważam za niewskazane.
Uważam też, że teraz jest czas na pomyślenie o załatwieniu spraw, które Wam z mamą pozostały,
może jest coś, co odkładałyście, co chcecie sobie powiedzieć.
Powinnaś pamiętać o tym, by nie zabrakło na to kiedyś czasu.
Polecam Ci też lekturę tego posta i wątku.

Pozdrawiam.

[iw40]

Dziekuję Ci za te słowa. Na pewno dobrze to przemyślę. Rozmawiałam dzisiaj z mamą i wiem, że dla niej sam fakt, tego, że chcę jej pomóc wiele znaczy. Dziękowała mi za to, że pomimo wielu krzywd, które mi wyrządziała ja ją wspieram. Poświęcę jej swój czas, tak aby wiedziała, że mimo wzystko jest dla mnie ważną osobą za którą całe zycie tęskniłam. Pozdrawiam.

[Zebra]

Z hospicjum stacjonarnego pacjenta można zabrać w każdej chwili, gdy stan jego zdrowia na to pozwala.
Gdy z moją Mamą pojechałyśmy do hospicjum, lekarz wręcz był zaskoczony i na drugi dzień zamówił nam karetkę do domu. Jednak na drugi dzień stan Mamy radykalnie się pogorszył i lekarz nie wyraził zgody, stwierdził iż grozi to śmiercią w karetce.

Co do kwestii ratowania Mamy, dawania nadziei, to doskonale Cię rozumiem, ponieważ u mojej Mamy były już w miarę widoczne oznaki agonii, a ja umawiałam dla Niej w szpitalu transfuzję krwi. Niby z jednej strony widziałam co się dzieje, jak cierpi i nie chciałam, żeby tak było (powiedziałam sobie, że nie mogę Mamy tak krzywdzić i na siłę przy sobie trzymać), a z drugiej robiłam wszystko, aby Mama nie odeszła.
Totalne wariactwo.

W hospicjum na pewno jest psycholog, skorzystajcie z pomocy.

Mojej Mamy onkolog powiedział mi, że nie do końca chodzi o długość życia, ale o jakość życia.

Rób co w Twojej mocy, aby Mama nie czuła się sama, opuszczona, może ma na coś ochotę? Moja Mama uwielbiała kwiaty, gdy jeszcze była w domku, codziennie był u nas bukiet żółtych tulipanów - Jej ulubionych.

Dbaj o Nią, nacieraj, kremuj, bądź z Nią i łapcie każdą chwilę.

Moja Mama np. chciała mieć przy sobie małe lusterko i wymalowane usta, żeby ładnie wyglądać.

Teraz te najmniejsze rzeczy są największe
a może tak jak przez całe życie, tylko nie zwracamy na nie uwagi...

Pozdrawiam