[Kaarolina]

Moja mama ma nowotwór piersi ( nie leczony, szczelnie ukrywany) przez min rok...
rok temu przestała chodzić, więc się przyznała co i jak... ma nowotwor sutka w IV stopniu zaawans choroby,
okazało się że są już przerzuty do kości...

Przeraza mnie jej leczenie - dostaje letrozol, wizyta u onkologa co 3 meisiace,
na poczatku od razu ja przyjeli na radioterapie, potem do domu,
po 2 miesiacach zaczelo byc lepiej, dostala rehabilitacje z hospicjum
zaczlea chodzic, 3 tyg temu stan sie raptownie pogorszyl, znow na odzial radioterapii..
dostala kilka straszlow, na kregoslup , miednice, bark ( to co bolalo)

w wypisie okazalo się ze ma zlamany kregoslup no i prawdopodobnie przerzut na jajnik..
ma byc pod opieka hospicjum domowego..
nie robia zadnych badan, w grudniu dopiero mamy isc do chemioterapeuty, ktory na bank przepisze na kolejne 3 miesiace letrozol...

pomozcie.... czy to na prawde tylko tyle mozna zrobic?
ja rozumiem , ze guzy na kregoslupie jest bardzo duzo i sa wielkie, ale nie mozna by bylo usunac tego co przeszkadza w chodzeniu?
a piers jest nadal nie usunieta... wiec rozsiewa?!
pomocy.

[gaba]

Nie piszesz jaki jest ogólny stan mamy, ale Letrozol jest lekiem pierwszego uderzenia w rozsianym raku piersi hormonozależnym. Takie jest niestety leczenie w IV stadium. Dopóki nie ma progresji należy się cieszyć. Są leki na zahamowanie procesu w kościach, ale ich zastosowanie zależy od stanu ogólnego. Ogólnie to jak poczytasz wątki w tym dziale to zobaczysz że tak leczenie wygląda: lek, kilka miesięcy obserwacji, kontynuacja lub przerwa, inny lek, obserwacja do progresji itd. NIE ROBI SIĘ OPERACJI W ROZSIANYM RAKU - nie wydłużają czasu przeżycia, nie poprawiają znacząco komfortu życia, obciążają organizm i przysparzają sporo cierpień chorej.

[Kaarolina]

Dziekuje gaba ! Ogolny stan jest sredni, nie pamietam dokladnie z wypisu.
Mame boli umiarkowanie, nie chodzi, prawie nie siada, kazda zmiana pozycji przysparza bol,
dodatkowo doszly silne bole jelit i biegunki ( być może po leczeniu sterydami lub radioterapi )

boli mnie nie robienie nic konretnego...
ale przynajmniej wiem ze nie robi sie operacji...zawsze to jakies pocieszenie

[tam-tam-taram]

Kaarolina,

skoro mame boli, znaczy, ze ma leczenie p/bolowe zle rozpisane. W obecnych czasach jest sporo lekow p/bolowych dla chorych onkologicznie, nawet w IV stopniu bez szansy na wyleczenie.
Twojej mamy nic nie musi bolec.

Czy mama jest pod opieka Poradni Leczenia Bolu? Tylko specjalista medycyny paliatywnej / specjalista z takiej poradni bedzie umial mamie pomoc. Zwykly onkolog kliniczny nie.
Musisz znalezc taka poradnie i nie ma innego wyjscia. Zycie bez bolu jest bezcenne.

Cytat:

Moja mama ma nowotwór piersi ( nie leczony, szczelnie ukrywany) przez min rok...

Dlaczego nieleczony byl rak piersi, skoro bylo rozpoznanie? Czy mama nie chciala sie leczyc?

[Kaarolina]

udawala ze nie ma raka... nie patrzyla... nic nikomu nie powiedziala

[Monika_Maria_Marika]

Kaarolina, bardzo mi przykro - z pewnością bardzo cierplisz patrząc na Mamę.

Mama - niezależnie od podjętych wcześniej przez siebie decyzji - nie może cierpieć. W tym stanie sama nie jest w stanie zapewnić sobie rzetelnego leczenia przeciwbólowego - w tej kwestii jak najbardziej możesz jej pomóc, naciskając na lekarza z hospicjum (czy dobrze się domyślam, że Mama jest pod opieką hospicjum domowego?), aby skupił się na lepszym dopasowaniu leków przeciwbólowych.

[Kaarolina]

Tam-tam-taramtam jak zaczelysmy leczenie spotkalysmy taka lekarke na sorze.. mama nie rozmawiala z nikin procz mnie... wiec opowiedzialam pani dr o sytuacji... pani odwrocila sie do mamy. . I powiedziala.. no co balo sie lekarzy... to teraz pani ma.. pozostanie leczenie paliatywne a potem tylko powolne ookropne umieranie.. i po cholerę pani to bylo... krew mnie zalalaa .. ja zdawalam sobie sprawę z sytuacji ...mama nie.. jak wiadomo byla w silnej depresji. . Po slowach lekarki w mega szoku powtarzala tylko ja umre umre zaraz.. i tak w kolko... odp . Jej ze nie zycze sobie takich komentarzy przy mamie... ona wie.. co sobie narobila.. musi poniesc konsekwencje. .. ale cale zycie byla taka.. i tak tez chorowala.. kazdy czlowiek jest inny i kazdy inaczej przezywa chorobe

[ Dodano: 2014-11-02, 20:35 ]
Mama mimo przyznania sie do choroby.. 2 miesiace nie rozmawiala z nikim..taka forma wyparcia.. i tez bylo trzeba to zrozumiec mimo ze "krew zalewa"

[gaba]

Opisałaś nie lekarkę a zwykłą wredną babę która nie panuje nad swoimi emocjami.
W tych dwóch wypadkach z którymi ja się zetknęłam lekarze w żaden sposób tego nie komentowali i podjęli działania od takiego stanu jaki był, pacjentka to pacjentka, a chorej na raka nie wolno powiedzieć "jesteś temu winna".
Jeżeli Ci mogę coś doradzić to dla dobra mamy próbuj jakoś z usunąć z niej poczucie winy. Stało się to stało, postąpiła jak uważała za słuszne - jej prawo. Samo rozsianie do kości nie stanowi bezpośredniego zagrożenia dla życia i może być kontrolowane przez lata. Ale powinnaś (Ty lub ktoś inny z opiekunów) dążyć do wyjaśnienia sprawy z jajnikiem. Na jakiej podstawie uznano że to przerzut? Bardziej prawdopodobny wydaje się drugi niezależny nowotwór. Na pewno to trzeba do końca zdiagnozować. I ewentualnie leczyć.