[angelina81]

Witam,

U mijego taty dwa lata temu zdiagnozowano raka krtani, natychmiast odbyła się operacja usunięcia guza.

Równo po roku była wznowa i została zastosowana radioterpia.
Naświetlania skończyły się 24 grudnia (w wigilie),

niestety tydzień temu wykryto znowu wznowe i została usunieta krtań.

Nie ma przerzutów do węzłów chłonnych.
Operacja odbyła się w szpitalu na Banach. Lekarzem prowadzącym jest Dr Bruzgielewicz.

Jestem przerażona całą sytuacją, jak moge pomóc tacie, jakie są rokowania??
Czy ktoś mógłby mnie wesprzeć??

[Gazda]

Czy możesz opisać jaki to nowotwór, jaki stopień złośliwości/zróżnicowania? Wklej proszę wyniki badań obrazowych, histopatologicznych. Pomoże to w ocenie sytuacji.

[drMarta]

angelina81, każda informacja o nawrocie choroby to kolejny cios, po którym potrzeba czasu, aby się podnieść. Do tego dochodzi przejście zabiegu, który sam w sobie zmienia zdecydowanie jakość życia i wymaga adaptacji. Zarówno przystosowania Taty, jak i Twojego.

W kwestii rokowań najlepiej zapytaj lekarza. Dr Bruzgielewicz jest wg mojej wiedzy chirurgiem, czy Tatę konsultował onkolog? Największe znaczenie ma to, czy udało się usunąć całą zmianę wraz z krtanią oraz, czy nie ma przerzutów (a tu potrzebna zawsze jest diagnostyka). Podejrzewam jednak, że skoro chirurg podjął decyzję o usunięciu krtani, to wykluczył wcześniej przerzuty np. do węzłów chłonnych (a może usunął jakieś węzły chłonne razem z krtanią?). Warto się tego dokładnie dowiedzieć.

Myślę jednak, że zadane przez Ciebie pytanie o rokowania świadczy przede wszystkim o dużej niepewności, co do przyszłości. Piszesz o swoim przerażeniu i potrzebie uzyskania wsparcia. Najważniejsze, abyś miała możliwość nazwać i odreagować (wykrzyczeć, wypłakać, wyżalić się) wszystkie targające Tobą emocje. Może jest obok Ciebie ktoś, kto jest skłonny wysłuchać i okazać wsparcie? Może zdecydujesz się na spotkanie z psychoonkologiem? Sama obecność na forum i podzielenie się swoimi trudnościami jest krokiem ku uporządkowaniu swoich emocji.

A jak Tata znosi psychicznie tę sytuację? Pamiętaj, że niezależnie od tego, co wydarzy się w przyszłości (być może kolejne etapy leczenia nie będę potrzebne), najlepiej zaopiekujesz się Tatą, gdy wpierw zaopiekujesz się sobą. Choć wiem, jak bardzo jest trudne odejście od roli opiekuna i skoncentrowanie się przez chwilę na sobie, to jestem przekonana, że jest Ci to teraz niezwykle potrzebne.

Pozdrawiam serdecznie,
MP