[Kiciak]

Zrobiłam USG jamy brzusznej bo miałam biegunki - okazało się, że mam coś dziwnego w brzuchu. Dostałam skierowanie do szpitala, przyjęli mnie tego samego dnia. Następnego zrobili TK, opis przyszedł po kilku dniach - 15cm guz nerki. Tydzień później miałam przeprowadzony zabieg usunięcia nerki wraz z guzem. Po kilku dniach okazało się, że był to chromofobowy rak nerki. Tydzień po operacji wypisali mnie do domu.

Wydawało mi się, że zniosłam całą sprawę bardzo dobrze. W szpitalu płakałam tylko dwa razy. Pierwszy raz z frustracji, że nagle zostałam wyrwana z normalnego życia. Drugi raz po przenosinach na inny oddział byłam bardzo zła, ponieważ warunki były na nowym oddziale dużo gorsze.

W domu negatywne emocje miałam tylko pierwszego dnia po powrocie ze szpitala - schodził ze mnie cały stres. W czasie, w którym dochodziłam do siebie czułam się fantastycznie.

Momentem przełomowym był powrót do pracy. Cały czas czułam, że coś jest nie tak, nie byłam się w stanie w ogóle odnaleźć. Dodatkowo zaczęły mi stawać przed oczami wszystkie najgorsze chwile ze szpitala. Mam wrażenie, że jest teraz trochę lepiej, ale nie mam sił codziennie, kilka razy dziennie z powrotem przeżywać tych wszystkich koszmarów. Zaczynam być coraz bardziej rozdrażniona i widzę, że coś zaczyna robić się nie tak. Poza tym bardzo tęsknię za nerką, którą straciłam. Od operacji minęły 3 miesiące.

Bardzo proszę o odpowiedź, czy to, co się ze mną dzieje jest normalne? Czy jest jakaś szansa, że przejdzie to samoistnie, czy wymagam leczenia?

[kmis757]

"Pomimo znacznych rozmiarów w momencie wykrycia, guzy chromofobowe rzadko dają przerzuty, a rokowanie dla pacjentów jest bardzo dobre...", cyt. z Przeglądu Urologicznego 2015/1.

Kiciak napisał/a:

Bardzo proszę o odpowiedź, czy to, co się ze mną dzieje jest normalne

Każdy z nas, czy to na początku leczenia, w trakcie, czy tez wiele lat po zakończonym leczeniu, przeżywa podobne rozterki... Przechodziliśmy i przechodzimy przez to samo. Wyjdź do ludzi, popisz tu na Forum z innymi, wyjdź z kręgu złych myśli... Najbardziej pomoże Tobie kontakt z innymi ludźmi, którzy przeżyli tak jak Ty traumę związaną z przeżywaniem choroby ( dlaczego ja itd.).
Pozdrawiam serdecznie