Mam przyjaciółkę Ule ma 48 lat poznałyśmy się jak leżałam w szpitalu na naświetlaniach . Ula jest obecnie na chemii paliatywnej , ma rozsiew raka na skórę , lekarz onkolog odstawił chemię , będzie konsylium , zapadnie decyzja co dalej , z tego co wiem prawdopodobnie ma dostać silniejszą dawkę , ale decyzja zapadnie w poniedziałek . Mieszkamy daleko od siebie , utrzymujemy kontakt telefoniczny , zawsze spotykałyśmy się na wizytach kontrolnych u onkologa , nie myślałam wówczas że tak szybko się to potoczy , prosiła że bym przyjechała na konsylium bo bardzo się boi być tam sama , nie wiem czy dam radę co ja mam jej powiedzieć że co ? że będzie ok, że będzie zdrowa , że wyjdzie z tego ? nie wiem czy starczy mi odwagi że by spojrzeć jej prosto w oczy i ją pocieszyć . Boże dlaczego tak musi być , że tak młodzi ludzie muszą odejść ? bardzo ciężko mi z tym
Ula doskonale zdaje sobie sprawę z tego w jakiej jest sytuacji i pyta ile jej zostało jeszcze czasu ? nie wiem co mam jej powiedzieć czy poradzę sobie z tym ??????
pozdrawiam .
, prosiła że bym przyjechała na konsylium bo bardzo się boi być tam sama , nie wiem czy dam radę co ja mam jej powiedzieć że co ? że będzie ok, że będzie zdrowa , że wyjdzie z tego ? nie wiem czy starczy mi odwagi że by spojrzeć jej prosto w oczy i ją pocieszyć
sonia21 napisał/a:
Ula doskonale zdaje sobie sprawę z tego w jakiej jest sytuacji i pyta ile jej zostało jeszcze czasu ?
sonia21 nie musisz przyjaciółki pocieszać i mówić, że będzie ok....... ona wie jak jest
jej nie o to chodzi, dla niej będzie najważniejsze, że będziesz tam z nią
Ula doskonale zdaje sobie sprawę z tego w jakiej jest sytuacji i pyta ile jej zostało jeszcze czasu ? nie wiem co mam jej powiedzieć
Zaufaj słowom ja100.
Bądź sobą. Nie zmuszaj się do odpowiedzi na pytania, na które odpowiedzi nie znasz oraz do odpowiedzi nieprawdziwych.
Zawsze możesz w odpowiedzi chwycić spokojnie ją za rękę i powiedzieć: "Nie wiem kochanie, jeśli ci zależy - zapytajmy lekarza.."
Jeśli w trakcie Waszego spotkania powiesz: "Tak mi przykro.." i popłyną Ci łzy - nic złego się nie stanie, będziesz sobą, będziesz naturalna. Nie unikaj jej wzroku, dotyku - nie unikaj jej - nie jesteś odpowiedzialna za to co się stało i co ją jeszcze spotka.
Po prostu bądź szczera i BĄDŹ BLISKO. To ostatnie jest bezcenne.
Nawet gdybyście miały wspólnie pomilczeć..
sonia21, zgadzam się z tym co napisała ja100, po prostu być z kimś w trudnej sytuacji - to będzie ogromna pomoc.
Jest tak, że czasami poprosić kogoś o wsparcie jest nam bardzo trudno. Nie chcemy się narzucać ze swoim strachem i problemami, co nie do końca jest właściwe, bo tłumiąc wszystko w sobie tylko udajemy "że sobie radzimy".
Myślę, że jeżeli ktoś zdobywa się na prośbę o wsparcie, to warto tą prośbę spełnić i nie dręczyć się tym, co należy powiedzieć i jak.
Czerniak złośliwy, Clark III, naciek 9 mm
Melanoma epithelioides partim fusocellulare typus nodularis cutis, exulcerans, T4bN1aM0
» Mój wątek na tym Forum «
sonia21, Jeżeli zdrowie Ci dopisuje i ta duża odległość nie sprawia dla Ciebie problemu to oczywiście bądz przy Niej. Skoro Cię o to poprosiła to widocznie Twoja obecność jest dla Niej jest ważna...
_________________ Anelia
Jeśli wiara czyni cuda,trzeba wierzyć,że się uda !
Witam
dziękuję dziewczyny , na razie zdrowie mi dopisuje , chociaż nie wiem tak do końca na prawdę , radiolog na ostatniej wizycie znalazł mi jakiś cień pod operowaną pachą , wysłał mnie do mojego chirurga i wiecie co zrobiłam ? nie poszłam , zapytacie dlaczego ? sama nie wiem , ale 13 kwietnia będę u onkologa , obiecałam sobie i obiecuje Wam dziewczyny że pójdę , chyba się spietrałam , w poniedziałek pojadę , do Częstochowy z Sosnowca nie tak daleko , nie mogła bym zostawić Uli samej , wiem co to jest strach przed konsylium sama przeżyłam to dwa razy i byłam sama i musiałam się z tym uporać , czego mojemu mężowi nigdy nie zapomnę . Ula jest dobrym człowiekiem jest młoda i będzie musiała tak młodo odejść , a rodzina ją zostawiła , ma dwóch braci i bratowe jakie to musi być dla Niej przykre , ale Ula nigdy o tym nie mówiła , nigdy się nie skarżyła , nie mogę tego pojąć i nie mogę się z tym pogodzić jak można zostawić tak chorą osobę samą sobie ? bez pomocy bez wsparcia ? chociaż miała bym ten czas przemilczeć , bo nie wiem czy dam rade wykrztusić z siebie jedno słowo to będę przy Niej .
Pozdrawiam.
sonia21, jesteś wielka. Super,że zdecydowałaś się być przy Niej:) Będzie na pewno spokojniejsza mając Ciebie u boku,nawet jeżeli miałoby to się odbyć bez rozmowy między Wami:) Ciężko to pojąć,że jej bliscy ją zostawili,to bardzo przykre, a co ona może czuć ?! Niestety nic na to nie poradzimy,życie często bywa okrutne i nie wszystko możemy zrozumieć ,dlaczego akurat tak jest a nie inaczej.... U mnie jest sytuacja LEKKO podobna, gdyby nie ja to nie wiem jakby wyglądała dalsza pomoc czy leczenie u mojego tatki Rodzina nie zapomniała o krzywdach jakie Nam wyrządził i nawet nie wzięła tego pod uwagę,że tato od kilku lat SIĘ ZMIENIŁ (tylko ja to uszanowałam). Cała rodzina żyje Swoim życiem, a chorobę taty traktują tak jakby tak musiało być, żadnego wsparcia nie mam, ciepłego słowa,czy możliwości się wypłakania a przecież ja niczemu nie zawiniłam,po prostu staram się pomóc jak tylko mogę,bo to przecież mój tatuś, mój kochany tatko,który "ma tak wielką rodzinę" to w rzeczywistości jest sam...dzięki Bogu ze mną! Jak widzisz tak już bywa i choćby nie wiem jak się staraliśmy- Nasze starania,rozmowy często w takich przypadkach nic nie zmienią, to przykre. Dlatego też dobrą decyzję podjęłaś co do tego abt być przy tej znajomej!
A TY sonia21, wez się w garść,głowa do góry i biegnij do tego Twojego chirurga i poinformuj go o tym cieniu pod pachą, NIE LEKCEWAŻ TEGO ,przecież sama wiesz ,że ten strach Ci nie minie dopóki tego nie sprawdzisz. A im szybciej tym lepiej Pozdrawiam Cie i życzę samych dobrych wieści od lekarzy jak i u Ciebie tak i u Twojej znajomej !
_________________ Anelia
Jeśli wiara czyni cuda,trzeba wierzyć,że się uda !
Bardzo dobrze zrobisz, bo to co najcenniejsze to właśnie wsparcie osoby która wie jak to jest, znajdziesz właściwe słowa, nie martw się tym, przyjdą same. Powodzenia
Byłam i długo na Ule czekałam aż w końcu znalazłam ją w szpitalnym parku nie chciała iść , zaciągnęłam na siłę i czekałam pod drzwiami że by nie uciekła bardzo się bała , chciała odmówić dalszego leczenia , tłumaczyłam że później jak będzie gorzej lekarze nie będą chcieli jej pomóc , kto jej wypisze leki ? będzie jeszcze gorzej cierpiała . Zapadła decyzja mocniejsza dawka chemii , przyjęła tą decyzję bardzo spokojnie , a potem siedziałyśmy w bufecie przy kawie i płakałyśmy obie . Oszukałam Ule powiedziałam że idę do toalety a poszłam do lekarza , nie jest w stanie powiedzieć ile czasu Uli zostało
wątroba , kości i reszta narządów jest ok , jest duża przepuklina pępkowa , guz na drugiej piersi , guzki na na szyi i guzki na karku no i ten duży rozsiew na plecach , nie chcą operować ponieważ narobili by więcej szkody jak dobrego nie są w stanie przewidzieć jak szybko choroba będzie postępować ma być pod stałą opieką lekarza onkologa . W czasie naszej rozmowy nie poruszałyśmy tematu choroby , potem rozeszłyśmy się , obiecała że będzie odbierała telefony , spotkamy się 13 kwietnia .
Oj gaba nie wiesz ile mnie to kosztowało , po powrocie do domu nie chciało mi się z nikim gadać byłam taka zdołowana , ale minęło poszłam dzisiaj do pracy dopiero po powrocie powiedziałam w domu jak to wczoraj wyglądało . Mam cichą nadzieje że choć trochę nie czuła się wczoraj samotna , dzisiaj nie odebrała telefonu ale tak myślę , że dam jej odpocząć .
Pozdrawiam .
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Mapa forum
Formularz kontaktowy
FAQ
Grupy
Album
Rejestracja
Zaloguj
?! Niestety nic na to nie poradzimy,życie często bywa okrutne i nie wszystko możemy zrozumieć ,dlaczego akurat tak jest a nie inaczej.... U mnie jest sytuacja LEKKO podobna, gdyby nie ja to nie wiem jakby wyglądała dalsza pomoc czy leczenie u mojego tatki 
