[bratfana]

Witajcie,

Jak pewnie zauważyliście po nicku... jestem bratem fana.
Czytam to forum od momentu kiedy dowiedziałem się o chorobie mamy, na równi z moją siostrą - od kwietnia ubiegłego roku.
Nigdy nie zdecydowałem się na napisanie tutaj żadnego postu, ponieważ nigdy nie zaakceptowałem mamy choroby. Nigdy nic nie napisałem chociaż miałem wiele wątpliwości i pytań. Nie pytałem bo byłoby to jak zaakceptowanie choroby... paradoks?
Mama zmarła 40 dni temu. Zmarła w domu, przy mnie, przy mojej Siostrze... niestety był przy tym mąż mamy... Nasz Tata. Inaczej sobie to wyobrażałem i niestety rzeczywistość była dużo brutalniejsza niż sobie zdawałem. Ciągle słyszę dźwięk umierania oraz widzę obrazy, które chciałbym zapomnieć.
Ostatnie 40 dni były dla mnie dość trudnym okresem. W tym okresie ukończyłem 30 lat... była Wigilia i Święta... był też Nowy Rok.
Nie pisałem również na tym forum ponieważ noszę w sobie wiele żalu do ludzi, którzy powinni zapobiec tej chorobie bo mieli na to szanse. Czy to lekarz pierwszego kontaktu, który zbagatelizował objawy..., czy lekarka w Poradni Leczenia Bólu, która "wymyśliła" mamie neuralgię zamiast szukać źródła bólu.
Mam również żal do Boga bo modliłem się codziennie przed mamy chorobą o zdrowie dla niej, a mimo to zesłał to ścierwo na moją Mamusię. Mam żal do 90% pracowników służby zdrowia, których napotkałem na drodze do mamy diagnozy i leczenia, a raczej jego braku... bo "system na to nie pozwala".
Odkąd Mama zmarła nie śnię. Budzę się co rano i zdaję sobie sprawę, że Mama nigdy nie będzie świadkiem na moim ślubnym kobiercu... nie będę mógł pochwalić się jej wnukiem...

Jak ma wyglądać życie bez mojej Mamy?

[Wiktoria2004]

To są najgorsze momenty w naszym życiu kiedy ktoś, kto jest dla nas bardzo ważny odchodzi. Odchodzi i to w taki sposób.....kiedy nie jesteśmy w stanie mu pomóc, kiedy patrzymy na jego ból i cierpienie, kiedy wiemy, że się już nie zobaczymy............Życie jest niesprawiedliwe...Pytamy dlaczego? Ale nie uzyskujemy odpowiedzi. I nie pozostaje nam nic innego jak iść przed siebie i zająć się własnymi sprawami. To są trudne momenty, ale trzeba wziąść się w garść. Bardzo współczuję całej sytuacji mam nadzieję, że będziecie mieć siłę by dalej żyć..

[izajarz]

taki ból i żałość z Waszych słów płynie,że nie da się nie wyć z Wami..........
NIE JESTEŚCIE SAMI !!!!!!!!!!!!!!!!!
Macie dla KOGO żyć i z KIM dzielić żałobę.....
My też jesteśmy z Wami............

[tęcza]

Fana, Fanabrat i Izajarz, jakie to wszystko trudne
Przytulam Was mocno

[fana]

Dziękujemy Wam za słowa wsparcia.
Jest ciężko nam bardzo.

[aniutka34]

fana, bratfana, łączę się z Wami w bólu...również straciłam przez tę parszywą chorobę mojego ukochanego Tatę, choroba zabrała go w wieku lat 58, a chorował 4 lata. Tydzień temu, gdyby żył skończyłby 60 lat...stałam nad grobem i nie mogłam uwierzyć, że On tam leży...za każdym razem nie mogę...też jest mi ciężko. Życie toczy się dalej, ale zawsze mi Go będzie brakować.